Dagvulling

Voor wie zijn indigestie nog niet helemaal kwijt is na de overvloedige kalkoen en ander Kerstgedierte,  hier enkele snelle linkes die zeker het bekijken waard zijn.  Het gaat telkens om ongelooflijk mooie staaltjes van webdesign.  Mensen die verslingerd zijn aan mooie graphics en hippe designs zullen hiermee de koude dagen al wat makkelijker kunnen vullen. De sites zien er ongelooflijk mooi en slick uit, en zitten vol creatieve ideeën die de inspiratie ten goede komen!

Have fun!

www.sullivan.pl
www.flyer104.com
www.aeform.net
www.murakamidesign.jp
www.daddy-design.com

Fotobewerking van begin tot eind

Vandaag geen oeverloos en inhoudloos gezever, maar een poging tot meerwaarde... Omdat ik geregeld vragen krijg in de stijl van "Hoe doe ik dit of dat in Photoshop?", bij deze een voorbeeld van een foto waar redelijk wat nabewerking aan te pas kwam. Ik heb geprobeerd het hele proces zo goed mogelijk op te breken in stappen. Jammer genoeg moest ik hier en daar wat dingen samenvatten want anders zou het allemaal wat te lang worden... No time to waste dus daar gaan we.

Eerst en vooral wat achtergrondinfo. Na de luchtfoto's van landingsbaan 25L te Brussel-Nationaal die ik onlangs maakte, had ik al onmiddellijk dit beeld voor de geest als eindresultaat voor mezelf. Het idee heb ik ooit gezien in de reclame van een automerk (ben even kwijt hetwelke), maar ik vond het in dit beeld meer dan toepasselijk. De foto's werden dan ook gemaakt in opdracht van de fabrikant van de baanverlichting, dus de baan waar mist geen vat op lijkt te hebben kaderde wat mij betreft perfect in het geheel. Voor alle duidelijkheid: de opdrachtgever vroeg naar beeld van de baan met een naderend vliegtuig, dus zonder de mist, dat was een toevoeging die ik deed voor in mijn portfolio.


Voor ik stap voor stap alles probeer te doorlopen, eerst nog wat algemeenheden. Het eindresultaat van vele uren nabewerking (bijna twee lange dagen in totaal) was een PSD bestand (Photoshop bestand) met meer dan 50 verschillende lagen. Het zou me dan ook te ver voeren om deze allemaal afzonderlijk te verklaren. Het zal daarbij dan ook duidelijk zijn dat er relatief veel gebruik werd gemaakt van verschillende "blending modes" tussen de lagen onderling om bepaalde effecten te krijgen. Een bij elke laag terugkerende constante was ook het gebruik van het laagmasker: op die manier heb je het maximum van controle over welke delen van de laag je ziet en welke je niet ziet. Een perfecte tool dus om al die lagen tot een geheel te mixen zoals je wil. Waarom zoveel verschillende lagen en niet alles bij elkaar? Wel, om later alle onderdelen van het beeld zoveel mogelijk te kunnen wijzigen. Door alles in aparte lagen te houden is het geheel meer gestructureerd en belangrijker nog: je origineel blijft onaangeroerd zodat je alles wat je doet steeds ongedaan kan maken, ook na talloze "saves".

Stap 1: Het originele beeld

Zo kwam de foto na selectie uit Lightroom 2: als 16 bits PSD bestand, waarin kleur, contrast en dergelijke zo goed mogelijk afgesteld werden. Op zich een leuk beeld, maar voor verbetering vatbaar. Het toevoegen van het vliegtuig moest wel in postproductie gebeuren want dit beeld was niet mogelijk "in camera" door de veiligheidsnormen die gelden voor het luchtverkeer, en uiteraard ook omdat dat de tijd in de helikopter (en dus ook de kosten voor de klant) nog meer de hoogte in zou jagen.

Stap 2: Verbeteren van de lucht


De lucht in het gekozen beeld was een beetje saai en kleurloos, dus die werd vervangen door de lucht uit een foto van dezelfde reeks. Gewoon selecteren met het marquee gereedschap en dan knippen en plakken. Met een laagmasker en zacht penseel werd de onderrand gemaskeerd om op te gaan in de originele foto.

Stap 3: Nevel en mist


Voor het aanbrengen van de mist, werd om te beginnen de originele achtergrondlaag gedupliceerd (Cmd+click op deze laag, duplicate layer). Op deze nieuwe laag werd het standaard photoshop filter "render clouds" losgelaten. De laag verandert nu in de meest kunstmatige en lelijke wolken die je je maar kan indenken. Om de mistflarden realistischer te maken, kies je weer voor een standaardfilter, deze keer "motion blur". Hier speel je best wat met de instellingen, tot de vorm van de "wolkjes" je bevalt. Daarna verlaag je de transparantie van deze "wolkenlaag" tot ongeveer 70%. Op die maner schijnt de oorspronkelijke achtergrond wat terug door de nevel heen. Als laatste voeg je nu een laagmasker toe om de mist boven de landingsbaan weg te halen naar believen. Dit gebeurde hier met een heel zacht penseel op het laagmasker. De dekking van dat penseel werd heel laag gezet (30%), zodat er heel geleidelijk en subtiel kon geschilderd worden. Op die manier vermijd je harde randen aan de wolkjes. Bij deze ben je klaar voor het echte werk: toevoegen van het vliegtuig!

Stap 4: Aanbrengen van het vliegtuigmodel


Hierin schuilt een groot deel van "het geheim". Tenzij je een foto ter beschikking hebt van een vliegtuig onder exact het juiste perspectief (hoogst onwaarschijnlijk), zal je op een ander manier aan een vliegtuigbeeld moeten geraken. Gelukkig bestaan er vandaag de dag dan ook talloze 3D-modellen van de meest uiteenlopende voorwerpen, dus ook van vliegtuigen. Het bestand dat ik gebruikte was gemaakt in het populaire 3D-programma "3D Studio Max". Het bestandsformaat in kwestie heet dan ook ".3DS". Na wat geduldig Googlewerk vond ik dan ook wat ik zocht: een 3DS model van een DC10. Omdat het 3DS formaat populair is, vind je dat formaat relatief gemakkelijk op het web EN, nog belangrijker, het kan rechtstreeks gelezen worden in Photoshop CS3 (en 4) Extended. Dat is dan ook meteen een reden waarom je zou kunnen kiezen voor de Extended versie: het openen van 3D modellen kan niet in de basisversie van Photoshop. Bij het openen van het 3D model in je Photoshop bestand, zal je zien dat het perspectief nog helemaal niet klopt. Je moet de laag met het vliegtuig importeren als "3D layer" en dan kan je naar believen roteren, scalen en wat nog meer, dit alles met het correcte perspectief als resultaat. Na enig "draai en keer"-werk bekom je dan ongeveer bovenstaand resultaat: een vliegtuigmodel met het juiste perspectief, maar zonder details of nauwkeurige schaduw. En nog even voor de volledigheid: het 3D bestand in kwestie heeft een zogenaamde "low polygon count" (is dus niet gedetailleerd) en is daarom gewoon gratis te downloaden. Voor iedereen toegankelijk dus...

Stap 5: Enkele belangrijke details


Sommige details, zoals de remkleppen of hoe die dingen ook mogen heten in het Nederlands (Flaps in het Engels), mogen niet ontbreken, maar ontbraken jammer genoeg wel in het 3D model. Maar geen nood: op het internet circuleren duizenden luchtvaartfoto's. Airliners.net is wat dat betreft een goudmijn! Ook in dit geval kon ik daar de nodige referentiefoto's vinden. Er waren zelfs foto's van een DC10 waaruit ik de kleppen gewoon kon "copy-pasten" en slechts lichtjes het perspectief en de schaal moest aanpassen. De resolutie en dergelijke zijn onbelangrijk, want alles wordt straks overschilderd, het gaat gewoon om de basisreferentie hier.

Stap 6: De eerste schaduw


Het verschil tussen de foto hierboven en de vorige stap is zeer klein, maar toch belangrijk. Het is namelijk heel belangrijk dat je vanaf het prille begin terdege rekening houdt met de correcte lichtinval. In de vorige stap zag je dan ook dat het "kontje" van het vliegtuig licht was, terwijl in de foto bij deze stap, de onderkant van het uiteinde van de romp heel wat donkerder is. De onderkant van de romp kreeg dus al een eerste behandeling met "de zwarte kwast". Dat mag je letterlijk nemen: met een zacht penseel en hoge dekking (100%) werd, uiteraard op een nieuwe laag, de onderkant van de romp zwart ingekleurd. Uiteraard werd er "buiten de lijntjes" gekleurd met het grote zachte penseel. Door het aanbrengen van een laagmasker, werd dan ook alles mooi opgekuist: met een klein en hard penseel werd alle overtollige zwart weggeveegd. Daarin schuilt trouwens het grootste deel van het werk: eerst wordt een schaduw aangebracht met een heel groot en heel zacht penseel om zo gradueel mogelijke verlopen te krijgen, daarna wordt er gekuist met een laagmasker en een klein, hard en nauwkeurig penseeltje. Onthouden dus!

Stap 7: De eerste reflecties


Het verschil met de vorige stap is deze keer wat beter zichtbaar: de eerste reflectie werd aangebracht op de romp, samen met de lichte streep aan de linkerkant van de romp. Deze laatste gebeurde op dezelfde manier als de schaduw beschreven in de vorige stap: met een groot en zacht, dit keer wit penseel. De reflecties op de bovenkant van de romp gebeurden echter anders. Er werd een deel van de lucht geselecteerd met het rechthoekig marquee gereedschap en "ge-copy-paste" op weer een nieuwe laag. Dit deeltje van de lucht werd dan vervormd tot het de indruk gaf min of meer te kloppen met hoe een echte reflectie eruit zou zien: samengedrukt en vervormd door de buisvormige romp. Daarna werd er weer een laagmasker gemaakt om de overtollige delen van de lucht (alles wat niet op de romp ligt) uit te vegen. Tenslotte werd de transparantie van deze laag verlaagd tot ongeveer 80% om de ondergrond lichtjes te laten doorschijnen. Dezelfde techniek werd, telkens op een nieuwe laag, herhaald op hetzelfde deel van de romp. Zo krijg je meer diepte en kleurnuances in het resultaat. Bovenstaande foto is het resultaat van 3 gelijkaardige behandelingen. Hoewel moeilijk zichtbaar in de kleine foto hier, is de reflectie nu rijk genoeg aan kleuren en toonwaarden. Nog een opmerking die bij alle stappen geldt: er werd veel, HEEL VEEL, gebruik gemaakt van referentiefoto's om de te kijken hoe de reflecties en dergelijke eruit zouden zien. Hoewel het internet ook hier soelaas kan bieden, koos ik ervoor om mijn eigen referentiefoto's te maken. Ik stond dan ook geregeld kou te lijden onder de aanvliegroute in Zaventem om bij gelijkaardige omstandigheden foto's te maken die me de nodige info verschaften. Dus neen, het leven van een fotograaf is niet enkel glamour en glitter, maar dat is een ander verhaal ;-)

Stap 8: Meer licht en schaduw.



Ook hier is het een beetje moeilijk te zien, maar aan beide vleugels en stabilisatoren aan de staart werden hooglichten en schaduw toegevoegd om ze wat meer vorm en volume te geven. Je ziet aan de achterkant van de vleugels een dun zwart lijntje en aan de voorkant een lichte witte streep. Deze details zullen door de latere reflecties heen te zien zijn en zo de correcte lichtinval suggereren. Het toevoegen van deze partijen gebeurde op exact dezelfde manier als in stap 6: telkens op een aparte laag, met een zacht penseel, daarna op te kuisen met laagmasker en nauwkeurig penseel.

Stap 9: Reflecties, reflecties, en euh, ah ja: reflecties!


Zoals beschreven in stap 7, werden ook deze keer de reflectie toegevoegd aan de vleugels, de flaps en de staartvlakken: telkens kopiëren vanuit de lucht naar een nieuwe laag, vervormen zodat het perspectief klopt en dan de laagtransparantie wat omlaag halen om de onderliggende lagen te laten doorschijnen. Uiteraard opkuisen met het nu stilaan wel bekende laagmasker.

Stap 10: Aandacht voor de staart


In deze stap zie je duidelijk dat de schaduwpartijen en hooglichten voor de staart werden aangebracht, ook weer op dezelfde manier als hierboven reeds beschreven. Telkens werd er met donkere en lichte penselen geschilderd om de basis toonwaarden aan te brengen. Snel beschreven, maar een zeer belangrijke stap. Als je hier de mist in gaat, zal het resultaat niet echt geloofwaardig lijken.

Stap 11: Meer zin voor detail aan de staart


De aangebrachte reflecties op het staartvlak vallen makkelijk op en gebeurden op dezelfde manier als de reflecties op de romp en vleugels. Minder duidelijk, maar minstens even belangrijk zijn de andere dingen in deze stap. De uitlaat van de staartmotor werd, ja hoor weer op een nieuwe laag, lichtjes rood gekleurd om de hitte te suggereren. Dit gebeurde in verschillende keren, telkens met een kleiner en zacht penseeltje in een andere tint van oranje en rood. Met deze laag werd er gespeeld met het laageffect "outer glow" om het gevoel van hitte en gloed te versterken. Toegegeven: soms zit het hem echt wel in zeer kleine details... Ook wat dat betreft nog dit. De schaduwen werden niet altijd enkel en alleen gelegd met een zwart penseel, vaak werd daarover nog eens dezelfde techniek toegepast als met de reflecties. Een donker deel van de achtergrond (bv de weide onder het vlieguig) werd over de schaduwpartijen gelegd en heel transparant gemaakt. Op die manier wordt de schaduw net iets lichter dan pikzwart en zie je hier en daar toch lichte gradaties erin. Vooral met het oog op het grote eindformaat van de foto is dat heel belangrijk.

Stap 12: Zonder motor niet de lucht in, zonder flaps niet de lucht uit...



Tot nu toe bleven de linkermotor en de remkleppen onaangeroerd, maar daar komt hier dus verandering in. Op de hierboven reeds beschreven manieren werden ook deze onderdelen nu voorzien van schaduw en reflecties. Het eindresultaat is er bijna...

Stap 13: De slagschaduw


Als laatste schaduw worden de slagschaduw op de vleugels en de romp aangebracht. Ook dit gebeurt met een zwart penseel en op een nieuwe laag (laat dat laatste aub geen verrassing meer zijn). Standaard recept: opkuisen met laagmasker en passend penseel. Wat echter afwijkt is dat de dekking van de laag hier veel lager ligt dan de andere, diepere schaduwpartijen. Door de hogere transparantie komen de onderliggende details hier meer door de slagschaduw heen. Als de luchtfoto zou gemaakt zijn nog later op de avond, dus met minder omgevingslicht, zou ook de laag van de slagschaduw zwaarder (dus minder transparant) gemaakt worden. Je mag namelijk nooit vergeten dat niet alleen de (ondergaande) zon alles verlicht, maar ook de wolken verlichten het tafereel door licht te reflecteren... Een beetje zoals een gigantisch reflectiescherm, je snapt het plaatje wel denk ik.

Stap 14: Lichtjes (zoals in "dingen die licht geven" en niet zoals in "een klein beetje")



Nog even doorbijten nu, bijna klaar. Als laatste detail aan het vliegtuig zelf worden nu de lichtjes aan de uiteinden van de vleugels toegevoegd en bovenop de romp. De techniek is heel simpel. Uiteraard op een nieuwe laag werken. Je begint met een groen, zacht penseel dat voldoende groot is en redelijk lage dekking heeft en je klikt op de juiste plaats. 1 keer klikken, niet meer. Kies nu een groene tint die wat lichter is (dus iets meer naar het wit gaat), maak je penseel iets kleiner en klik 1 keer op dezelfde plaats. Weer een lichtere tint kiezen, penseel kleiner maken en nog eens klikken. Zo herhalen tot je uiteindelijk met een heel klein penseeltje een wit puntje zet. Lichtje 1 is daarmee klaar. Identiek hetzelfde doe je met rood voor de andere lampjes. Op deze laag kan je ook spelen met laageffect "outer glow" en ook met de verzadiging van de kleuren voor lichten met extra punch. Experimenteren is hier de boodschap. Tenslotte nog enkele effecten om echt het onderste uit de kan te halen. Een vliegtuig laat een stroom hete lucht achter zich die gepaard gaat met serieuze turbulenties. Die zijn voor het oog waarneembaar als echte trillingen (kijk maar eens naar de lucht boven een kachel of haardvuur, of in de zomer vlak boven het wegdek in de verte, je zal de trillingen wel zien). Om die in de foto aan te brengen maak je een kopie van de achtergrondlaag en breng hierop een blur aan (Gausian blur). Beetje spelen met de settings en op ok meppen als je tevreden bent. Met een laagmasker verberg je die hele laag, behalve het deel vlak achter de motoren. De allerlaatste taak die je nu nog KAN doen is echt een truukje van de spreekwoordelijke foor. De foto is gemaakt vanuit een (relatief) stil hangende helikopter, met weinig omgevingslicht en dus een trage sluitertijd (1/90e hier als ik me niet vergis, leve de Vibration Reduction van Nikon). Een snel bewegend onderwerp als dit vliegtuig zou dus in theorie niet haarscherp afgebeeld worden, maar een klein "spoor" trekken over de foto. Uiteraard gaan we al onze bovenstaande moeite niet verzieken door alles te vervagen tot een onduidelijke brij van pixels, maar toch koos ik ervoor om alle lagen van het vliegtuig samen te selecteren (slimme zielen hebben deze lagen al lang samen in 1 groep gebracht) en daarop een hele lichte "motion blur" te zetten. Het vliegtuig krijgt zo net wat meer dynamiek, de foto net wat meer realisme. Kers op de taart: eventuele foutjes in je retouches en details worden op die manier subtiel voor eventuele arendsogen verhuld. Is het leven soms niet mooi?

Dit was ongetwijfeld de langste blogpost van mijn leven. Het heeft me redelijk wat tijd gekost om dit allemaal samen te vatten. Hier en daar moest ik zoals eerder gezegd dus dingen overslaan. Als een en ander echt niet duidelijk is, laat me dat gerust weten.

Hopelijk was dit alles een beetje nuttig en interessant.

Greets,

Roeland

Snelle link

In de gauwte een linkje naar een tof programma voor de videofreaks onder jullie.

Op zoek naar een snelle manier om streaming video vast te leggen voor de eeuwigheid? Met Camstudio selecteer je een deel van het scherm en leg je alles binnen die selectie vast in AVI of SWF formaat, met of zonder audio. Je kan de audio opnemen vanaf de microfoon of de speakers zoals je wil. Het programma is zeer makkelijk en snel te installeren en super easy in gebruik. Ook de bijbehorende codec kan je zonder problemen installeren. Kortom: handig tooltje en supermakkelijk op elk vlak. En gratis te verkrijgen op deze website.

Geen excuus meer om je favoriete YouTube- of andere filmpjes te verzamelen! Caroline: bedankt voor de tip...

Roeland.

Nieuw speelgoed

Bijna een volle maand geen teken van leven op website of blog: ik geef toe, schandaliger kan bijna niet. Het excuus is zowaar nog erger en meer cliché kan niet: geen tijd. Hoewel er wel "verzachtende omstandigheden" zijn. De overschakeling van PC naar Mac zorgde ook wel voor enige vertraging, maar straks hierover meer.

Ook enkele opdrachten hadden voorrang, waardoor de blog even links bleef liggen. Een opdracht die onverwachts veel nabewerking vroeg was een reeks foto's van een dressing in opdracht van de verdeler ervan. Bedoeling was om foto's aan te leveren die een overzicht gaven van de indeling van de dressing. Aangezien een dressing een vaak wel heel kleine ruimte is, was dit toch wel een uitdaging. Daarbij komt nog dat de open legplanken gevuld waren met de meest uiteenlopend gekleurde kledingstukken, wat uiteraard een "harmonische" foto nog wat moeilijker maakte. Sommige dingen werden ter plaatse aangepast, maar sommige dingen moesten jammer genoeg achteraf bijgewerkt worden om een wat rustiger beeld te krijgen. Het is namelijk niet de bedoeling dat ik een hele avond doorbreng met het herschikken van kasten. Voor alle duidelijkheid: de foto's werden gemaakt bij klanten van de opdrachtgever, dus het is de bedoeling de overlast voor die mensen tot een minimum te beperken. Kortom: het was wat kunst- en vliegwerk, maar het resultaat was ok. De overzichtsfoto's zullen niet in mijn portfolio belanden, maar de detailfoto's (zie bovenaan) konden me meer bekoren. Belangrijkste is voor mij in zo een geval natuurlijk dat de klant tevreden is, en dat was wel het geval. Ik ook tevreden dus.

De nabewerking van deze foto's gebeurde trouwens voor het eerst op de nieuwe Mac Pro. De levering hiervan liet wat langer op zich wachten, maar intussen is alles min of meer geïnstalleerd.
Op de foto hierboven zie je mijn voorlopige opstelling. Voorlopig, want alles moet uiteindelijk een plaats krijgen in de nieuwe werkruimte die nog "in aanbouw" is. Het huidige bureau is aan de kleine kant, alles staat wat te vol, maar er zijn ergere dingen in het leven. Met een groter bureau zullen de nu nog her en der verspreide externe harde schijven een discretere en eigen plaats krijgen, met een usb-hub worden alle kabels dan wat weggewerkt zodat alles wat "properder" wordt. Belangrijkste op dit moment is dat alles werkt, en dat mijn workflow intussen min of meer op punt staat met het nieuwe systeem. Dat laatste was trouwens toch wat minder evident dan ik had verwacht.
Ik had de overschakeling van Windows naar Mac OS X zelf niet moeilijker verwacht dan bijvoorbeeld een upgrade van Windows XP naar Vista, maar dit viel toch wat tegen. Voor iemand zoals ik, die NOOIT met Apple gewerkt had, zijn er toch wel wat fundamentele veranderingen die tijd nodig hebben om aan te wennen. Zo heb ik bijvoorbeeld voor het eerst in mijn leven een kwartier moeten zoeken hoe ik de CD/DVD-drive open kreeg! Wie zoekt de eject-knop van dat ding nu ook op toetsenbord, of sterker nog gewoon in de Finder (Mac equivalent van Windows Explorer). Zulke dingen wennen natuurlijk snel, maar vragen in het begin toch wat meer tijd. Na enkele dagen echter was ik al volledig verslaafd aan de Mac! Het is gewoon een verademing om te werken met een systeem waarin alles gewoon werkt en blijft werken. Met de PC had ik vaak problemen met externe harde schijven die niet meteen herkend werden, drive letters die veranderden of dubbel gebruikt werden, terwijl de Mac hier helemaal geen problemen mee heeft. Er was even een probleem met een kaartlezer in combinatie met een externe harde schijf, maar dit bleek gewoon aan de kaartlezer te liggen. Even een andere ingeplugd en alles loopt nu als een trein. Intussen heb ik ook een introsessie OS X achter de kiezen, waarbij een en ander ook duidelijker werd (ik heb daar bijvoorbeeld ontdekt dat er wel degelijk een rechtermuisknop zit op een Mighty Mouse, die miste ik namelijk nogal erg: CTRL-klik is echt niks voor mij).


Kortom, ik heb me bij de overschakeling naar een nieuw systeem toch af en toe gevoeld als iemand die nog nooit een computer had gebruikt. Maar nogmaals: de moeite was het meer dan waard. Ik ben volledig verkocht aan de "apple way of doing things".

Niet alleen mijn "werkervaring" gaat erop vooruit (mijn iTunes muzieklijst begint stilaan uit de hand te lopen), ook de efficiëntie en kwaliteit hebben er baat bij. Backups bijvoorbeeld. Mijn foto-archief werd vroeger natuurlijk ook degelijk "gebackuped", maar voor de meer dagdagelijkse dingen als mails en dergelijke was dat een ander verhaal. Met mijn PC workflow vroeg dit toch wel enige discipline. Dankzij Mac's Time Machine, wordt alles nu automatisch en volledig op de achtergrond weggeschreven, elk uur opnieuw. De interface van Time Machine is trouwens iets waar ik enkel vol ontzag het hoofd voor kan buigen: ongelooflijk mooi gedaan en ongelooflijk makkelijk in gebruik. Jammer dat backups van het foto-archief niet op die manier beheerd kunnen worden, maar daar is Time Machine nu eenmaal niet voor bedoeld.

Het mag dus duidelijk zijn: ik ben een Happy Chappy met de nieuwe investering en heb er dan ook geen spijt van.

En nu "back to business", tot de volgende!

Uitwaaien

Tussen alle werk en drukte door zijn we vorig weekend eindelijk nog eens gaan uitwaaien (en een beetje uitregenen). De waterdichtheid van de Fuji S5 werd ook nog eens getest. Met andere woorden, ik nam de moeite en de tijd om links en rechts wat te fotograferen. Bovenstaande foto's werden geschoten met de Nikkor 70-200 f2,8 VR. Het plan was om tijdens de week nog eens een de natuur in te trekken, gewapend met de camera, maar door tijdsgebrek kwam het er natuurlijk en jammer genoeg weer niet van. Hopelijk lukt het nog voor alle bladeren van de bomen verdwenen zijn...

Roeland

...en ik zag dat het goed was.

Collega fotograaf en blogger Jean koos onlangs het luchtruim en besloot wat vroeger uit te stappen (met valscherm welteverstaan), dit weekend was het mijn beurt om van de grond te gaan. Toegegeven, het adrenalinegehalte lag bij mij ongetwijfeld onnoemelijk veel lager, want het ging om een gewone helikoptervlucht voor de opdracht waarover ik onlangs schreef. Trouwens, zelfs al zou ik het overwogen hebben, voor een valscherm was denk ik niet eens plaats in de kleine cockpit van de Robinson 22.


Desalniettemin (ik heb een abonnement op dit woord, al gemerkt?) was het voor mij een welkome afwisseling en een mooie bekroning na de lange voorbereidingen. Alle stukjes van de puzzel vielen zaterdagavond mooi op hun plaats. Wat begon als een mistige en troosteloze herfstdag, ontpopte zich in de late namiddag tot een prachtige, zonnige en kalme najaarsdag. Ook de planning en coördinatie vooraf met luchtverkeersleiding, opdrachtgever en de helikopteruitbater (Paramount) wierpen hun vruchten af, want na ons vertrek in Diest kregen we vrijwel onmiddellijk toestemming van de verkeersleiding om direct naar de final approach van baan 25L te vliegen. Alle commercieel verkeer werd tijdens onze missie afgeleid naar baan 25R, zodat we rustig ons ding konden doen zonder al te veel hinder te veroorzaken. Daarbovenop was de torenverkeersleiding zo vriendelijk om speciaal voor ons de baanverlichting van 25L aan te steken op volle intensiteit, waardoor ik in staat was de beelden te schieten die me gevraagd waren. Hoewel de zon niet achter de horizon zakte maar achter een laag wolken, zat er toch genoeg "sfeer in de lucht" om mooie beelden te krijgen. Het is en blijft trouwens een spectaculair zicht: de ondergaande zon, groen landschap onder je, de skyline van Brussel voor je en temidden van dat alles een strook asfalt van 4km, mooier verlicht dan pakweg de gemiddelde kerstboom. Als je terugkomt van vakantie vang je hiervan met heel veel geluk een korte glimp op, dus het was wel een unieke kans om dit alles te kunnen fotograferen, leunend uit de open deur van een helikopter. De Vibration Reduction van de Nikkor 70-200mm was in deze omstandigheden trouwens onontbeerlijk, dat spreekt voor zich. De timing van de piloot kon trouwens ook niet beter, ik kon fotograferen op exact het moment dat ik gehoopt had. Ik schoot net mijn laatste beeld toen de verkeersleiding vroeg hoe lang we nog werk hadden. Rechtsomkeer dus en terug richting Diest om daar te landen in de snel vallende schemering.

Kortom, voor mij een zeer geslaagde opdracht. Niet dat het afgelopen is, want om het gevraagde concept te kunnen leveren is er nog een berg postproductie werk te verrichten. Ik kan jullie dan ook nog niet veel beelden laten zien, maar ik kan het niet laten toch een klein voorsmaakje te geven. Bijgaande foto's zijn onbewerkt op de standaard Lightroom-routine na: contrast, witbalans en saturatie even "getweakt".

Mijn gebeden om goed weer blijken dus verhoord te zijn en ik kan tevreden terugblikken op deze (voor mij) primeur. Ik hoop dat ik jullie binnenkort het eindresultaat van deze opdracht hier mag voorschotelen. Voorlopig zullen jullie het met onderstaand voorgerecht moeten stellen...


"OOGLS, Leaving the zone..."

Op een dag vind je de job van je leven...

... of de fiets van je leven, de brievenbus van je leven, kortom: het oud ijzer van je leven. Respect trouwens voor deze dudes, ik kan me aangenamere karweien voorstellen. Foto komt uit GSM, dus kwaliteit is voor verbetering vatbaar, maar soms moet je roeien met de riemen die je hebt (let ook hier weer op de subtiele woordspeling).

Ciaokes!

Oproep tot de weergoden...

Meer dan twee weken geen teken van leven, en dan ineens twee artikels op één dag: geef toe, het leven zit vol verrassingen. Op die manier haal ik trouwens probleemloos mijn vooropgestelde gemiddelde van 1 update per week (ongeacht wat anderen hiervan vinden, zie het vorige artikel), dus mijn geweten is gezuiverd bij deze!

Eigenlijk wou ik de inhoud van dit artikel bijhouden voor later, maar sommigen vragen zich wellicht af wat ik uitvreet de laatste tijd, dus daarom hup, in de ether (cyber?) ermee. Ik heb in het verleden al gewerkt aan het fotomateriaal voor de vernieuwde showroom van ADB in Zaventem (fabrikant van verlichtingsapparatuur specifiek voor luchthavens). Intussen prijken dan ook enkele supergrote prints in hun toonzaal, de grootste maar liefst 1 meter bij 3 meter. Voor alle duidelijkheid, de afdrukken doe ik uiteraard niet zelf, ik zorg enkel voor het beeldmateriaal in het gewenste kleurprofiel, formaat en resolutie (voor de grootste foto werd een 16-bits TIFF-bestand aangeleverd van 12000 pixels bij 4000 pixels, oftewel ruwweg 48 megapixels). Desalniettemin (proficiat overigens aan de uitvinder van het woord "desalniettemin") ben ik blij dergelijke projecten aan mijn portfolio te kunnen toevoegen en leer je altijd enorm veel bij van dergelijke opdrachten. Het was trouwens mede door dit project dat ik besliste over te schakelen naar een Apple systeem in plaats van PC.

Intussen is mijn aandeel in het geheel bijna afgelopen. BIJNA, er is nog een klein dingetje. Er moet nog 1 foto aangeleverd worden. Niet echt een pasfoto, want het gaat deze keer om een beeld dat opgeblazen zal worden tot een nederige 2,5 meter bij 4 meter. Hoewel dat formaat natuurlijk impressionant is, is het deze keer de aard van het beeld dat de echte uitdaging vormt. De foto van de landingsbaan en bijbehorende verlichting dient bij valavond (dus weinig licht) gemaakt te worden, volledig in tegenlicht (de baanverlichting en de ondergaande zon), vanuit een helikopter (dus werken met statief is niet echt een optie). Als kers op de taart valt in deze periode het uur van zonsondergang min of meer gelijk met de drukke avondspits voor het luchtverkeer, dus alles moet snel gebeuren om de overlast voor commercieel vliegverkeer te beperken (het is uiteraard voor discussie vatbaar of "onze" helikopter op dat moment ook geen commercieel verkeer is...). Het mag dan ook duidelijk zijn waar ik de laatste tijd (onder andere) mee bezig was. Alles dient zo goed mogelijk voorbereid te zijn: offertes aanvragen en vergelijken, vergunningen aanvragen, timing opstellen, contracten maken, zorgen voor het nodige materiaal, locatie verkennen,... Kortom, allemaal dingen die snel gezegd zijn, maar waar snel veel tijd in kruipt. Intussen is er een datum vastgelegd (die hou ik voorlopig lekker voor mezelf en de klant) en wordt de laatste hand gelegd aan het papierwerk. Tussen de bedrijven door heb ik geprobeerd om hier en daar wat videobeelden te maken, dus als ik ooit eens 5 minuten (of liefst langer) tijd heb om een en ander te monteren, mogen jullie hier een videofilmpje verwachten met het verloop van deze opdracht.

Daar hou ik het bij voor vandaag. Het is nu dringend tijd voor een gebed... aan de weergoden... voor aangenaam en kalm najaarsweer op de dag van de fotoshoot....

Roeland.

Motivatie

Gisteren was er nog eens een bijeenkomst van de Beroepsvereniging voor Fotografen. Deze keer werden we ontvangen in de studio van Nancy en Bernard te Aartselaar. Een schitterende ruimte trouwens: ruim en perfect uitgerust. Ik was trouwens aangenaam verrast te horen dat Nancy vroeger als stewardess werkte voor Sabena, terwijl ze nu fulltime bezig is met fotografie. Van carrièrewissel gesproken...

Na een hapje en drankje werd er overgegaan tot de orde van de dag (avond): Claude Eeckhout begon zijn uiteenzetting over websites en blogs. Hij gaf tips over gebruiksvriendelijkheid en Search Engine Optimisation (of "hoe scoor ik beter in Google"). Aangezien ik zelf mijn webdesign doe, was ik me al wel bewust van veel dingen, maar het blijft toch altijd interessant alles nog eens even bevestigd te krijgen. Wat me trouwens opviel was dat veel dingen neerkomen op persoonlijke voorkeur en prioriteiten. Zoals bij veel dingen, is er ook in webdesign volgens mij een groot verschil tussen theorie en praktijk. Voor een gebruiksvriendelijke navigatie bijvoorbeeld zijn er inderdaad sommige regels die je best in acht neemt, maar soms zijn die in strijd met het uitzicht dat je wil bekomen. Een persoonlijke keuze dus. Claude had trouwens vooraf de tijd genomen al onze websites te "inspecteren", wat wel interessant was. In mijn geval had hij blijkbaar problemen met het inladen van de kleine indexfoto's van mijn portfolio. Ik was hierover zeer verwonderd want ik heb dit zelf nog nooit gemerkt, hoewel ik in alle bescheidenheid mag zeggen dat ik mijn website vaak controleer, op verschillende systemen en browsers. Bernard nam onmiddellijk de proef op de som en op zijn systeem bleek er geen probleem. Bij deze dus: mensen die ook problemen ondervinden op mijn website, gelieve me even een berichtje te sturen met de browser die je gebruikt en het exacte probleem. Ik wil dit uiteraard oplossen, maar aangezien ik het probleem niet kan reproduceren hier...

Claude kreeg wel even tegenwind bij zijn bewering dat een blog best dagelijks geupdate wordt. De bloggers onder ons weten dat zelfs een wekelijkse update soms moeilijk is (waarvan deze blog het levende bewijs is de laatste tijd, schaam schaam schaam), dus een dagelijkse update leek ons echt wel een utopie. We zijn natuurlijk in de eerste plaats fotografen en geen 'beroepsbloggers', dus ergens blijft het schipperen met de tijd. Wat niet wegneemt natuurlijk dat we ons terdege bewust zijn van het belang van website en blog voor onze zaak. Wat mij betreft kan de mening van Claude wel gezien worden als een schop onder...het onderste deel van mijn rug, vandaar dan ook deze "morning after"-update...

Volgende keer probeer ik weer braafjes te zorgen voor een artikeltje met foto's erbij, zoals het van een flinke fotograaf verwacht wordt ;-)

Je kapoen, Roeland. (Toegegeven: beetje vroeg voor een nieuwjaarsbrief)

Concertfotografie

Zoals eerder aangekondigd, bij deze een snelle update over mijn activiteiten afgelopen weekend. Onverwachts had ik de kans nog eens in "de front" te staan van een klein rockfestival. Niks grootschalig, maar sfeer was er volop. Bij de bekendere evenementen is het vaak drummen voor een plaatsje tussen de fotografen (laat de woordspeling "drummen" in deze context u niet ontgaan) onderaan het podium, maar bij kleinere festivals valt dat heel goed mee. In dit geval waren ik, kameraad en collega fotograaf Dimitri, en Christien de enige fotografen, dus geen ellebogenwerk deze keer. Keerzijde van de medaille is echter jammer genoeg dat op de kleinere concerten de verlichting van het podium vaak ook minder is, wat ook deze keer resulteerde in zeer moeilijke omstandigheden wegens veel te weinig licht.

Waar je onder normale omstandigheden sluitertijd en diafragma kiest in functie van je creativiteit, komt het in deze omstandigheden eerder neer op "alles in het werk stellen om toch maar te kunnen fotograferen". In zulke gevallen ga ik als volgt te werk. Aangezien de muzikanten de pannen van het dak spelen en bijgevolg helemaal niet stil staan, zijn trage sluitertijden uit den boze. Bij te trage sluitertijden zouden alle foto's onscherp zijn door de snelle bewegingen. Daarom werkte ik hier indien mogelijk aan 1/60e seconde of sneller (1/125e). Door het lage lichtniveau betekent dit uiteraard een grote diafragma-opening. Hoewel ik heel vaak fotografeer bij volle opening, kies ik er toch liever voor één of twee stopjes dicht te draaien om niet "op de rand van het glas" te fotograferen. Wat betekent dit? Een objectief bestaat uit verschillende glazen lenzen. Hoewel een goeie (en dus meestal ook heel dure) lens zonder problemen kan gebruikt worden bij volle opening, is het vaak zo dat de beste beeldkwaliteit gehaald wordt door het beeld te vormen met het middenste deel van het glas en niet de rand ervan. Anders gezegd, aan de rand van de glazen lenzen is het beeld vaak net iets minder scherp. Door het diafragma dus wat dicht te draaien, wordt het beeld enkel gevormd door het optisch betere centrum van het objectief. Niet schieten op de rand van het glas dus. Vandaar dus dat het ALTIJD loont om met lichtsterke objectieven te werken: een foto gemaakt met opening f4 zal vaak scherper zijn met een lens met grootste opening f2, dan met een lens met f4 als grootste opening.

Afgelopen weekend schoot ik voornamelijk met de Nikkor 50mm f1.8, een lens die elke fotograaf MOET hebben (er bestaat een equivalent voor Canon ook). Het ding is extreem lichtsterk en de foto's zijn haarscherp. Ik fotografeerde met diafragma f2.8 of kleiner, dus minstens 2 stops meer dichtgedraaid dan de volle opening. In enkele gevallen was de volle opening echter de enige mogelijkheid om de sluitertijden sneller dan 1/60e te houden.

Waar ik het dan nog niet over gehad heb is de ISO waarde. Bij film (die rolletjes die vroeger in een camera gingen, weet je nog wel?) was ik verzot op wat toen nog 'korrel' heette. Het digitale equivalent van korrel heet 'ruis' en daar kan ik net zo goed mee leven, tenminste voor concertfotografie. Hoe hoger de ISO waarde, hoe meer ruis. Ik zet dus bij een concert zonder problemen de camera op 1600 ISO, soms zelfs 3200. Dus ja hoor, ook deze foto's zijn alles behalve ruisvrij. Hou ervan of niet, maar dat is nu eenmaal hoe ik ze het liefste zie. Trouwens, met de moderne camera's is dit al bij al zeer acceptabel. Beelden die ik met de D70 maakte enkele jaren geleden waren bij dergelijke ISO waarden vaak gewoon onbruikbaar.

De witbalans tenslotte gaat in dergelijke gevallen meestal op een 'custom' setting van 2800 Kelvin. Alles wordt opgenomen in RAW formaat, dus aanpassen van witbalans kan altijd nog. In dit geval gebeurde er geen nabewerking, behalve hier en daar een kleine aanpassing in contrast en witbalans waar ik het nodig vond. Onderstaande beelden zijn misschien niet de mooie, gekuiste beelden die je soms tegenkomt in magazines, maar wel ruwe, contrastrijke, rauwe beelden die voor mij perfect de sfeer van het moment weergeven: luide muziek, klein podium, weinig maar sterk gekleurd licht en vooral veel fun, zowel bij de muzikanten op het podium als bij de fotografen ervoor. De beelden spreken hoop ik genoeg voor zich om de sfeer te vatten!

C u next time...

Leesvoer

Hoewel ik zelf op dit moment alles behalve tijd heb om te lezen, toch een kort artikeltje met twee aanraders van boeken. Tijdens mijn verlof las ik beide boeken min of meer uit van kaft tot kaft en ik moet zeggen: ik heb spijt dat ik ze niet eerder las! Voor alle duidelijkheid, het gaat hier over vakliteratuur voor fotografen, dus mensen met een uitgebreide interesse voor, ik zeg maar wat, haken of breien, kunnen waarschijnlijk mijn enthousiasme moeilijk vatten. Mensen die met andere woorden geen interesse hebben voor de zakelijke kant van fotografie, die kunnen, laten we daar vooral heel eerlijk in zijn, weinig aan met dit artikeltje en al zeker niet met de boeken. Neemt niet weg dat deze boeken ook voor de ver doorgedreven amateurfotografen interessant kunnen zijn.

Dit eerste boek, "Professional business practices in photography", is misschien wat moeilijker om te doorworstelen, maar het geeft een schat aan informatie over auteursrechten, contracten, gangbare prijzen, boekhouding, materiaal, marketing,... Kortom, alles wat er komt kijken bij het runnen van een zaak als fotograaf. Het is niet meteen geschreven in de "voor dummies" stijl, maar dat is dan ook niet nodig voor de doelgroep waar het voor bedoeld is. Het is wel een Amerikaans boek, dus hier en daar is wel "vertaling" nodig naar onze markt, maar laat dit de pret vooral niet bederven. Mensen die geïnteresseerd zijn: door een fout (van mij) bij de bestelling van dit boek heb ik het dubbel ontvangen en bijgevolg doe ik een exemplaar van de hand. Het leven is aan de rappen, laat dat vooral een tip zijn...


Het tweede boek, "Best business practices for photographers", vond ik persoonlijk net iets makkelijker leesbaar door de iets vlottere schrijfstijl. Verder mag het wat betreft inhoud en geboden informatie zeker niet onderdoen voor zijn concurrent bovenaan. Het geeft een iets eenzijdiger beeld op de "business", aangezien het geschreven is door één fotograaf, die uiteraard zijn eigen visie en manier van werken heeft. Maar ook hier weer: dit boek is zijn gewicht in goud waard! Mensen die dat laatste letterlijk willen nemen: kom gerust langs voor mijn exemplaar, ik bestel mij wel een nieuwe op Amazon.

Tenslotte nog een kleine waarschuwing van een heel andere strekking. Aangezien ik het momenteel vreselijk druk heb, zal het hele bloggebeuren op een laag pitje staan de volgende weken vrees ik. Ik leg de laatste hand aan een aantal opdrachten en intussen dienen er zich enkele tijdrovende nieuwe dingen aan (zeg nu nog eens dat vernoemde lectuur niet helpt), dus van bloggen zal weinig sprake zijn vrees ik. Ik probeer jullie tussendoor wel even op de hoogte te houden, maar het zal dus kort en krachtig zijn. Maar geen nood, van zodra mijn agenda het toelaat trakteer ik jullie eens te meer op artikels van het genre "vis de schaarse nuttige passages uit de niet te overziene woordenvijver".

Tot de volgende!

Het aftellen begint

Aftellen niet alleen naar de voorstelling van Photoshop CS4 zoals eerder aangekondigd, maar ook aftellen naar de levering van mijn nieuwe 'fotocomputer': een Mac Pro. Jawel hoor, deze ooit die-hard PC fanaat gaat van kamp veranderen en heeft vandaag bij Easyware in Leuven een Mac systeem besteld.

Waarom Mac? Vroeger zwoer ik, als toen nog redelijk fanatiek gamer, bij PC omwille van de hoeveelheid beschikbare software en omdat ik graag 'sleutelde' aan mijn computer. De laatste jaren echter is mijn computergebruik volledig toegespitst op fotografie en de daarbij behorende administratie (tekstverwerking en spreadsheets). Neem daarbij nog de vele problemen met virussen, incompatibele hardware en drivers, talloze systeemcrashes en dergelijke, en ineens leek een overstap naar Mac helemaal geen gek idee meer. Mijn huidige PC-configuratie is trouwens zeker aan vervanging toe, want ik heb het gevoel dat ik bij mijn postproductiewerk meer naar voortgangsbalkjes zit te kijken dan creatieve bewerking zit uit te voeren.

Kortom, een weloverwogen switch naar 'de andere kant'! Dat maakte de beslissing er natuurlijk niet minder makkelijk op, want het is en blijft een serieuze investering. De keuze is uiteindelijk uitgegaan naar een '8 core' Mac Pro met bijbehorend 24 inch cinema display. Dit systeem zal aangevuld worden met een huidige tweede monitor om de beeldbewerking nog aangenamer te maken. De bestelling van al dit moois werd vandaag geplaatst dus het afwachten kan beginnen (het is wachten op het beeldscherm en enkele aanpassingen aan de configuratie). Ten gepaste tijde mogen jullie hier dus meer info over verwachten, en uiteraard mijn bevindingen na de eerste ervaringen.

Uiteraard gaan al die hardwareveranderingen gepaard met de nodige planning en voorbereidingen. Mijn fotoarchief staat uiteraard altijd netjes op externe harde schijven, volledig in tweevoud om verlies aan data zoveel mogelijk uit te sluiten, dus de foto's zullen normaal gezien meteen beschikbaar zijn op het nieuwe systeem. Gegevens zoals emails, boekhouding en contactgegevens van klanten en leveranciers zijn echter een ander paar mouwen. Die worden momenteel keurig samengebracht met andere cruciale bestanden om dan later zo vlot mogelijk te kunnen overzetten.

Tenslotte is er ook natuurlijk het software-aspect, hoewel dit wel zal meevallen hoop ik. De Mac zal namelijk enkel en alleen gebruikt worden voor fotobewerking en aanverwanten, dus de hoeveelheid software is beperkt: Lightroom en Photoshop, met daarnaast Final Cut voor een occasioneel filmpje. Final Cut wordt een nieuwe aankoop, samen met een nieuwe licentie voor Photoshop CS3 (achteraf wordt die, als het de investering waard is, geupgrade naar CS4). De licentie voor Lightroom 2 is al even in orde. Voor het administratieve werk neem ik waarschijnlijk op de Mac mijn toevlucht tot OpenOffice. De PC blijft daarvoor ook nog beschikbaar trouwens. De PC houd ik daarnaast ook nog beschikbaar om bepaalde bestanden te controleren voor klanten die met PC werken (om compatibiliteitsproblemen te vermijden).

Nu ik het tenslotte toch heb over OpenOffice brengt me dit naadloos bij de afsluiter van vandaag. Mensen die nog andere 'Opensource' software gebruiken mogen dit altijd melden. Ik plan binnenkort een artikel met tips en links naar gratis software voor allerlei doeleinden, dus alle input is welkom. Katrien, nogmaals bedankt om 'The Gimp' nog eens onder mijn aandacht te brengen. Ik sta bij deze dus open voor alle suggesties om mijn reeds bestaande lijstje aan te vullen.

Spread the word!

Roeland

Adobe Photoshop CS4

Even een snelle update tussendoor. Velen onder jullie weten het misschien al, maar de volgende versie van Adobe Photoshop, namelijk Photoshop CS4, wordt weldra voorgesteld door Adobe. Voor wie als eerste een blik wil werpen op deze nieuwe software, is er hier een link waar je je kan registreren om een webbroadcast bij te wonen op 23 september.

Greets!

Terug van weggeweest

Zoals aangekondigd heeft het hele bloggebeuren even stilgelegen wegens verlof. We zijn met de auto richting Moliets (Zuid-Frankrijk, Atlantische kust) getrokken. Ik heb me daar twee dagen verdiept in de kunst van het golfsurfen. Eindconclusie: ik heb de fysieke conditie van een gemiddelde bejaarde... Maar de spierpijn was het meer dan waard want het is en blijft een geweldige sport! Voor alle duidelijkheid, de surfer op de foto ben ik niet... Door de ingekorte vakantie (zie verder), ben ik niet aan fotograferen toe gekomen en moest ik hier mijn toevlucht nemen tot een foto van een vorige vakantie in Hawaii.

Jammer genoeg dus moesten we onze vakantie een dikke week vroeger afbreken dan voorzien omdat Liesbeth ziek geworden is. Aangezien een bezoek aan de spoeddienst van de plaatselijke kliniek ons niet veel wijzer maakte, vonden we het al bij al het verstandigste om naar huis te komen.

Deze week doen we het hier nog een beetje rustig aan, maar dan vlieg ik er weer des te harder in! Enkele fotoprojecten moeten dringend klaar, terwijl er zich al nieuwe uitdagingen voordoen. Ik weet met andere woorden zeker weer wat doen in de nabije toekomst!

Vakantie

Even een heel korte mededeling: wij gunnen onszelf twee weken vakantie! En dat werd tijd ook want we zijn allebei doodop. Het wordt hier dus even rustig op deze blog, maar daarna ben ik er weer. Ik barst trouwens al van de ideeën, dus na deze welverdiende rustperiode zal ik er weer in vliegen als nooit tevoren!

Tot gauw!

Baby Lara

Afgelopen zondag had ik niet alleen een toffe ontmoeting met Lieve en haar leuke gezin, maar ook een heel toffe fotoshoot. Hoewel zoonlief Jarne en zijn kleine zus Lara echte engeltjes zijn, werd het me toch weer duidelijk dat we het hier razend druk (nog drukker) zullen krijgen zodra ons poekiewoekie babytje er is! De logistieke molen begint hier dan ook stilaan op gang te komen: winkels en websites worden druk afgeschuimd op zoek naar babyspullen en de voorbereidingen voor de kinderkamer zijn volop aan de gang (bedankt papa voor de hulp!). Over die laatste (ver)bouw(ings)werken volgt later trouwens meer.

Wat de technische kant van de shoot afgelopen zondag betreft: de foto bovenaan werd gemaakt met een flitsje en doorflitsparaplu (of hoe dat ook mag heten in correct Nederlands) links van de camera. De foto's hiernaast en onderaan werden gemaakt in natuurlijk daglicht (buiten was het bewolkt) dat door de grote ramen naar binnen viel. In Lightroom werd achteraf de verzadiging van de kleuren wat omlaag gehaald en omgezet naar zwart/wit (behalve de kleurfoto's uiteraard, mwahahaha). De gekleurde vlekken in de foto hiernaast zijn trouwens afkomstig van het (oh zo schattige) speelgoed boven Lara's bedje. De foto werd genomen met volle diafragma-opening om dit speelgoed zo onscherp mogelijk te houden. Lara was op dat moment niet zo vrolijk meer (de decibels begonnen op te lopen) dus het vergde wat geduld om haar gezichtje enigszinds zichtbaar op de foto te krijgen. Met het gezicht van ondergetekende vlak boven je bed is dit trouwens volstrekt normaal...

Voor nu wil ik nog even dit kwijt: Lieve, je hebt schatten van kinderen en vooral kleine Lara heeft mijn hart gestolen! Bedankt voor de toffe fotoshoot en je gezellige ontvangst, het was de rit naar Bornem zeker waard!


Genoeg voor vandaag, tot binnenkort!

Nieuwe Nikon: D90!

Even een snel nieuwtje tussendoor: Nikon kondigt een nieuwe reflexcamera aan: de D90. Nikon richt zich hiermee op de betere amateurs. Enkele specificaties:

• 12,3 megapixels


• D-movie functie


• Lage ruis-niveau's in hogere ISO waarden


• 11 scherpstelpunten


• 3 inch LCS scherm


• 4,5 beelden per seconde


• GPS tagging


• Gezichtsherkenning

Opvallend is de mogelijkheid om filmpjes te maken met de camera (resolutie 1280x720 pixels). Samen met een ruim assortiment aan lenzen is dit een grote troef voor creatievelingen die zich ook aan bewegend beeld willen wagen.

Ook de gezichtsherkenning is een handige feature, althans volgens mij. Vooral als je veel portretten en groepsfoto's maakt: de camera zoomt automatisch in op het gezicht zodat je snel kan controleren op 'gesloten ogen'.

Voor een uitgebreide lijst met kenmerken en meer uitleg ga je best kijken op de website van Nikon. Over de beschikbaarheid heb ik nog niets kunnen terugvinden....

Misschien alvast een voorschotje vragen aan de Kerstman of Snieklaas?

Toeval

Zoals ieder zichzelf serieus nemend fotograaf, bestaat een deel van mijn tijdsbesteding erin om het werk van andere fotografen te bekijken. Het geeft me inspiratie en ideeën, maar ook technisch leer ik ervan bij. Hoewel ik om naar foto's te kijken nog het liefst van al met mijn neus in de boeken steek, gebeurt het echter veel vaker dat ik (niet in het minst om financiële redenen) het internet afsurf op zoek naar foto-ideeën. Het internet is hiervoor dan ook een zeer geschikt medium: goedkoop en snel de hele wereld binnen handbereik. Een website als Flickr is voor mij wat dat betreft een geschenk van de goden. Duizenden fotografen (pro zowel als amateur) stellen er hun werk tentoon en er wordt in honderden forums gediscusieerd over de meest uiteenlopende onderwerpen. Geweldig dus.

Hoe meer ik echter kijk naar anderen hun foto's, hoe vaker het me opvalt dat mensen dikwijls los van elkaar, op totaal verschillende momenten en plaatsen, dezelfde onderwerpen op dezelfde manier vastleggen. Helemaal fascinerend wordt het als je tussen het werk van anderen plots een foto tegenkomt waarvan je zegt: "Hey, ik heb net hetzelfde beeld gemaakt ooit". Sommigen vinden dat misschien afbreuk doen aan originaliteit, maar ik blijf het altijd zeer merkwaardig vinden. Onderstaande voorbeelden kostten me helemaal geen moeite om te vinden en zijn dus maar een greep uit waarschijnlijk tientallen toevallige gelijkenissen.

Bovenstaande foto maakte ik in februari op Big Island, Hawaii. Het is één van de honderden uitzichten langs een mijlenlange kustlijn van het eiland. We stopten op een vrijwel willekeurige plaats om van het uitzicht te genieten (het weer was minder...) en ik maakte bovenstaande foto. Enkele weken geleden kwam ik deze foto tegen in een Flickr-groep over Hawaii. Hij werd gemaakt in andere weersomstandigheden op een compleet ander moment, maar de gelijkenissen zijn opvallend: compositie en kadrage, en zelfs de locatie moet vrijwel identiek geweest zijn.

Voor wie nog niet overtuigd is nog een tweede voorbeeld. De foto hiernaast maakte ik op dezelfde reis in Hawaii in Pearl Harbour, in het memorial gewijd aan het schip USS Arizona dat daar ooit ten onder ging. Enkele weken geleden echter maakte Amerikaans landschaps- en natuurfotograaf Moose Peterson (voor wie ik trouwens alleen maar vol respect het hoofd kan buigen) deze foto's. Hoewel compositie en kadrage wat afwijken, vond ik de gelijkenissen ook hier weer treffend.

Trouwens, ik ben helemaal niet de enige wie dit al opgevallen is, want bij het grasduinen in de archieven van de blog van Chase Jarvis, vond ik ook bij hem een artikel over net hetzelfde fenomeen.

Niet dat ik hier nu vanalles achter ga zoeken of bijgelovig van wordt, maar ik vind het gewoon fascinerend hoe totaal verschillende mensen, vreemden voor mekaar, vaak dezelfde visuele ideeën kunnen ontwikkelen, volledig onafhankelijk van mekaar.

En dan zeggen dat er mensen zijn die niet in het toeval geloven...

Goedkoop hotel...of zoiets.

Vandaag bewijs ik dat de artikels hier niet altijd over foto's of fotografie moeten gaan, en ook niet altijd grote gebeurtenissen moeten aankondigen.

Hoewel de vakantieperiode al ver gevorderd is, zijn er denk ik best nog veel mensen die nog moeten vertrekken naar verre of minder verre oorden (inclusief ondergetekende). Voor hen die het maximum uit hun budget willen halen (inclusief ondergetekende) EN avontuurlijk aangelegd zijn (hier haakt ondergetekende af) is de site www.sleepinginairports.com zeker het bekijken waard. Ik kwam er toevallig op terecht en hoewel ik hoegenaamd niet de ambitie heb om te gaan "crashen" in een luchthaven voor een nachtje (let op de woordspeling: crashen - luchthaven, heb ik lang over nagedacht...), toch was het op zijn zachtst uitgedrukt amusante lectuur. Ik moet toegeven dat enig leedvermaak me niet vreemd is, dus sommige horrorverhalen over allerhande insecten of hardhandig security-personeel vond ik echt de max. Trouwens, ik vond op de website heel weinig info over ons eigen Zaventem, dus mensen die hun eigen bed moe zijn (woordspeling: bed - moe) kunnen altijd het gratis-overnachten-potentieel gaan beoordelen van ons eigen Zoavelentem... Ik ben alvast heel benieuwd, maar distancieer me uiteraard geheel van alle mogelijke negatieve gevolgen.

Oh ja: geen actiecommité willen oprichten als je er de slaap niet kan vatten wegens lawaaihinder (hoewel dat gezien de DHL-verhuis naar Leipzig misschien nog meevalt?), het is en blijft een luchthaven, remember? Een verwittigd man...

C u

Newlyweds

Zaterdag 16 augustus was "onze dag". Zonder al te veel ophef zijn we om 11 uur getrouwd in het stadhuis van Leuven. Vooraf werd er thuis een glas gedronken en verzameld voor de mensen die niet thuis zijn in Leuven (vooral mijn familie dus). Van daaruit ging het dan in bescheiden kolonne naar het stadhuis. Daar ontmoetten we de familie van Liesbeth zodat we samen de ceremonie op het gemeentehuis konden bijwonen. Bij het buitenkomen werden we op de Grote Markt nog aangenaam verrast door Moni, Katrien en Inge die trouwens nog een opdracht in petto hadden. We moesten een hart uitknippen uit een spandoek en daarna moest ik Liesbeth door het hart dragen. Mijn eerste reactie was: "Gelukkig dat ik dat niet op voorhand wist, ik zou het besterven van de stress waarschijnlijk". Aangezien ik alles behalve een "stoere rambo" ben, was ik dan ook heel blij dat dit vlot verliep zonder ongelukken. Dit alles onder het toeschouwend oog van tientallen voorbijgangers natuurlijk. De foto's van onze fotograaf Paul en enkele aanwezige collega's hebben jullie alvast nog tegoed.

Van het stadhuis gingen we dan naar restaurant Entre Nous in de Naamsestraat voor een gezellig etentje met de naaste familie. Ook daar was ons uitgangspunt: bescheiden maar gezellig. We zijn achteraf gezien heel blij dat we ons gevoel gevolgd hebben en de hele dag ingevuld hebben op onze manier zonder ons te laten leiden door tradities en publieke opinie. Kortom, alles verliep heel rustig maar in het aangename gezelschap van familie en enkele naaste vrienden. We hebben dan ook helemaal geen spijt dat we niet gekozen hebben voor een traditioneel avondfeest met veel genodigden. Onze kaars was namelijk zo goed als uit toen we in de late namiddag thuiskwamen.

Dat laatste had misschien alles te maken met het onverwachtse initiatief van Moni en Udo de avond voordien. We kregen vrijdagavond rond zes uur namelijk telefoon van Moni om te zeggen dat we niet mochten eten en dat we een half uurtje later zouden worden opgepikt. Liesbeth vertrok dan later met Moni en enkele "buikdansvriendinnen" naar het Chesscafé, Udo en ik zakten of naar een restaurant op de Oude Markt. Ook hier weer geen wilde excessen, maar een rustig en gezellig etentje. Uiteraard werd het dan toch weer later dan voorzien eer we in ons bed lagen. Moni en Udo: bij deze nog eens bedankt voor jullie verrassingen en voor de gezellige avond! Uiteraard ook voor de hele familie, Dimi, Naomi en Paul: dikke merci voor de gezellige dag en jullie hulp en steun!

Al bij al dus een heel geslaagd weekend dat we uiteraard niet snel zullen vergeten. Nu gaan we allebei nog twee weken aan het werk en dan vertrekken we naar Frankrijk voor twee weken welverdiende rust. Mijn surfpak hangt in ieder geval al klaar...


Tot slot voor de volledigheid nog over bijgevoegde foto's. Allebei werden ze belicht met een Metz MZ54 reportageflits op een statiefje, voorzien van een witte paraplu. Als ik me niet vergis, werd er geflitst op 1/4e flitskracht. Sluitertijd was 1/250 om het omgevingslicht zoveel mogelijk uit te schakelen, ISO 100 voor dezelfde reden.

Tot de volgende!