Collega fotograaf en blogger Jean koos onlangs het luchtruim en besloot wat vroeger uit te stappen (met valscherm welteverstaan), dit weekend was het mijn beurt om van de grond te gaan. Toegegeven, het adrenalinegehalte lag bij mij ongetwijfeld onnoemelijk veel lager, want het ging om een gewone helikoptervlucht voor de opdracht waarover ik onlangs schreef. Trouwens, zelfs al zou ik het overwogen hebben, voor een valscherm was denk ik niet eens plaats in de kleine cockpit van de Robinson 22.
Desalniettemin (ik heb een abonnement op dit woord, al gemerkt?) was het voor mij een welkome afwisseling en een mooie bekroning na de lange voorbereidingen. Alle stukjes van de puzzel vielen zaterdagavond mooi op hun plaats. Wat begon als een mistige en troosteloze herfstdag, ontpopte zich in de late namiddag tot een prachtige, zonnige en kalme najaarsdag. Ook de planning en coördinatie vooraf met luchtverkeersleiding, opdrachtgever en de helikopteruitbater (Paramount) wierpen hun vruchten af, want na ons vertrek in Diest kregen we vrijwel onmiddellijk toestemming van de verkeersleiding om direct naar de final approach van baan 25L te vliegen. Alle commercieel verkeer werd tijdens onze missie afgeleid naar baan 25R, zodat we rustig ons ding konden doen zonder al te veel hinder te veroorzaken. Daarbovenop was de torenverkeersleiding zo vriendelijk om speciaal voor ons de baanverlichting van 25L aan te steken op volle intensiteit, waardoor ik in staat was de beelden te schieten die me gevraagd waren. Hoewel de zon niet achter de horizon zakte maar achter een laag wolken, zat er toch genoeg "sfeer in de lucht" om mooie beelden te krijgen. Het is en blijft trouwens een spectaculair zicht: de ondergaande zon, groen landschap onder je, de skyline van Brussel voor je en temidden van dat alles een strook asfalt van 4km, mooier verlicht dan pakweg de gemiddelde kerstboom. Als je terugkomt van vakantie vang je hiervan met heel veel geluk een korte glimp op, dus het was wel een unieke kans om dit alles te kunnen fotograferen, leunend uit de open deur van een helikopter. De Vibration Reduction van de Nikkor 70-200mm was in deze omstandigheden trouwens onontbeerlijk, dat spreekt voor zich. De timing van de piloot kon trouwens ook niet beter, ik kon fotograferen op exact het moment dat ik gehoopt had. Ik schoot net mijn laatste beeld toen de verkeersleiding vroeg hoe lang we nog werk hadden. Rechtsomkeer dus en terug richting Diest om daar te landen in de snel vallende schemering.
Kortom, voor mij een zeer geslaagde opdracht. Niet dat het afgelopen is, want om het gevraagde concept te kunnen leveren is er nog een berg postproductie werk te verrichten. Ik kan jullie dan ook nog niet veel beelden laten zien, maar ik kan het niet laten toch een klein voorsmaakje te geven. Bijgaande foto's zijn onbewerkt op de standaard Lightroom-routine na: contrast, witbalans en saturatie even "getweakt".
Mijn gebeden om goed weer blijken dus verhoord te zijn en ik kan tevreden terugblikken op deze (voor mij) primeur. Ik hoop dat ik jullie binnenkort het eindresultaat van deze opdracht hier mag voorschotelen. Voorlopig zullen jullie het met onderstaand voorgerecht moeten stellen...
"OOGLS, Leaving the zone..."
Desalniettemin (ik heb een abonnement op dit woord, al gemerkt?) was het voor mij een welkome afwisseling en een mooie bekroning na de lange voorbereidingen. Alle stukjes van de puzzel vielen zaterdagavond mooi op hun plaats. Wat begon als een mistige en troosteloze herfstdag, ontpopte zich in de late namiddag tot een prachtige, zonnige en kalme najaarsdag. Ook de planning en coördinatie vooraf met luchtverkeersleiding, opdrachtgever en de helikopteruitbater (Paramount) wierpen hun vruchten af, want na ons vertrek in Diest kregen we vrijwel onmiddellijk toestemming van de verkeersleiding om direct naar de final approach van baan 25L te vliegen. Alle commercieel verkeer werd tijdens onze missie afgeleid naar baan 25R, zodat we rustig ons ding konden doen zonder al te veel hinder te veroorzaken. Daarbovenop was de torenverkeersleiding zo vriendelijk om speciaal voor ons de baanverlichting van 25L aan te steken op volle intensiteit, waardoor ik in staat was de beelden te schieten die me gevraagd waren. Hoewel de zon niet achter de horizon zakte maar achter een laag wolken, zat er toch genoeg "sfeer in de lucht" om mooie beelden te krijgen. Het is en blijft trouwens een spectaculair zicht: de ondergaande zon, groen landschap onder je, de skyline van Brussel voor je en temidden van dat alles een strook asfalt van 4km, mooier verlicht dan pakweg de gemiddelde kerstboom. Als je terugkomt van vakantie vang je hiervan met heel veel geluk een korte glimp op, dus het was wel een unieke kans om dit alles te kunnen fotograferen, leunend uit de open deur van een helikopter. De Vibration Reduction van de Nikkor 70-200mm was in deze omstandigheden trouwens onontbeerlijk, dat spreekt voor zich. De timing van de piloot kon trouwens ook niet beter, ik kon fotograferen op exact het moment dat ik gehoopt had. Ik schoot net mijn laatste beeld toen de verkeersleiding vroeg hoe lang we nog werk hadden. Rechtsomkeer dus en terug richting Diest om daar te landen in de snel vallende schemering.
Kortom, voor mij een zeer geslaagde opdracht. Niet dat het afgelopen is, want om het gevraagde concept te kunnen leveren is er nog een berg postproductie werk te verrichten. Ik kan jullie dan ook nog niet veel beelden laten zien, maar ik kan het niet laten toch een klein voorsmaakje te geven. Bijgaande foto's zijn onbewerkt op de standaard Lightroom-routine na: contrast, witbalans en saturatie even "getweakt".
Mijn gebeden om goed weer blijken dus verhoord te zijn en ik kan tevreden terugblikken op deze (voor mij) primeur. Ik hoop dat ik jullie binnenkort het eindresultaat van deze opdracht hier mag voorschotelen. Voorlopig zullen jullie het met onderstaand voorgerecht moeten stellen...
"OOGLS, Leaving the zone..."
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten