...en ik zag dat het goed was.

Collega fotograaf en blogger Jean koos onlangs het luchtruim en besloot wat vroeger uit te stappen (met valscherm welteverstaan), dit weekend was het mijn beurt om van de grond te gaan. Toegegeven, het adrenalinegehalte lag bij mij ongetwijfeld onnoemelijk veel lager, want het ging om een gewone helikoptervlucht voor de opdracht waarover ik onlangs schreef. Trouwens, zelfs al zou ik het overwogen hebben, voor een valscherm was denk ik niet eens plaats in de kleine cockpit van de Robinson 22.


Desalniettemin (ik heb een abonnement op dit woord, al gemerkt?) was het voor mij een welkome afwisseling en een mooie bekroning na de lange voorbereidingen. Alle stukjes van de puzzel vielen zaterdagavond mooi op hun plaats. Wat begon als een mistige en troosteloze herfstdag, ontpopte zich in de late namiddag tot een prachtige, zonnige en kalme najaarsdag. Ook de planning en coördinatie vooraf met luchtverkeersleiding, opdrachtgever en de helikopteruitbater (Paramount) wierpen hun vruchten af, want na ons vertrek in Diest kregen we vrijwel onmiddellijk toestemming van de verkeersleiding om direct naar de final approach van baan 25L te vliegen. Alle commercieel verkeer werd tijdens onze missie afgeleid naar baan 25R, zodat we rustig ons ding konden doen zonder al te veel hinder te veroorzaken. Daarbovenop was de torenverkeersleiding zo vriendelijk om speciaal voor ons de baanverlichting van 25L aan te steken op volle intensiteit, waardoor ik in staat was de beelden te schieten die me gevraagd waren. Hoewel de zon niet achter de horizon zakte maar achter een laag wolken, zat er toch genoeg "sfeer in de lucht" om mooie beelden te krijgen. Het is en blijft trouwens een spectaculair zicht: de ondergaande zon, groen landschap onder je, de skyline van Brussel voor je en temidden van dat alles een strook asfalt van 4km, mooier verlicht dan pakweg de gemiddelde kerstboom. Als je terugkomt van vakantie vang je hiervan met heel veel geluk een korte glimp op, dus het was wel een unieke kans om dit alles te kunnen fotograferen, leunend uit de open deur van een helikopter. De Vibration Reduction van de Nikkor 70-200mm was in deze omstandigheden trouwens onontbeerlijk, dat spreekt voor zich. De timing van de piloot kon trouwens ook niet beter, ik kon fotograferen op exact het moment dat ik gehoopt had. Ik schoot net mijn laatste beeld toen de verkeersleiding vroeg hoe lang we nog werk hadden. Rechtsomkeer dus en terug richting Diest om daar te landen in de snel vallende schemering.

Kortom, voor mij een zeer geslaagde opdracht. Niet dat het afgelopen is, want om het gevraagde concept te kunnen leveren is er nog een berg postproductie werk te verrichten. Ik kan jullie dan ook nog niet veel beelden laten zien, maar ik kan het niet laten toch een klein voorsmaakje te geven. Bijgaande foto's zijn onbewerkt op de standaard Lightroom-routine na: contrast, witbalans en saturatie even "getweakt".

Mijn gebeden om goed weer blijken dus verhoord te zijn en ik kan tevreden terugblikken op deze (voor mij) primeur. Ik hoop dat ik jullie binnenkort het eindresultaat van deze opdracht hier mag voorschotelen. Voorlopig zullen jullie het met onderstaand voorgerecht moeten stellen...


"OOGLS, Leaving the zone..."

Op een dag vind je de job van je leven...

... of de fiets van je leven, de brievenbus van je leven, kortom: het oud ijzer van je leven. Respect trouwens voor deze dudes, ik kan me aangenamere karweien voorstellen. Foto komt uit GSM, dus kwaliteit is voor verbetering vatbaar, maar soms moet je roeien met de riemen die je hebt (let ook hier weer op de subtiele woordspeling).

Ciaokes!

Oproep tot de weergoden...

Meer dan twee weken geen teken van leven, en dan ineens twee artikels op één dag: geef toe, het leven zit vol verrassingen. Op die manier haal ik trouwens probleemloos mijn vooropgestelde gemiddelde van 1 update per week (ongeacht wat anderen hiervan vinden, zie het vorige artikel), dus mijn geweten is gezuiverd bij deze!

Eigenlijk wou ik de inhoud van dit artikel bijhouden voor later, maar sommigen vragen zich wellicht af wat ik uitvreet de laatste tijd, dus daarom hup, in de ether (cyber?) ermee. Ik heb in het verleden al gewerkt aan het fotomateriaal voor de vernieuwde showroom van ADB in Zaventem (fabrikant van verlichtingsapparatuur specifiek voor luchthavens). Intussen prijken dan ook enkele supergrote prints in hun toonzaal, de grootste maar liefst 1 meter bij 3 meter. Voor alle duidelijkheid, de afdrukken doe ik uiteraard niet zelf, ik zorg enkel voor het beeldmateriaal in het gewenste kleurprofiel, formaat en resolutie (voor de grootste foto werd een 16-bits TIFF-bestand aangeleverd van 12000 pixels bij 4000 pixels, oftewel ruwweg 48 megapixels). Desalniettemin (proficiat overigens aan de uitvinder van het woord "desalniettemin") ben ik blij dergelijke projecten aan mijn portfolio te kunnen toevoegen en leer je altijd enorm veel bij van dergelijke opdrachten. Het was trouwens mede door dit project dat ik besliste over te schakelen naar een Apple systeem in plaats van PC.

Intussen is mijn aandeel in het geheel bijna afgelopen. BIJNA, er is nog een klein dingetje. Er moet nog 1 foto aangeleverd worden. Niet echt een pasfoto, want het gaat deze keer om een beeld dat opgeblazen zal worden tot een nederige 2,5 meter bij 4 meter. Hoewel dat formaat natuurlijk impressionant is, is het deze keer de aard van het beeld dat de echte uitdaging vormt. De foto van de landingsbaan en bijbehorende verlichting dient bij valavond (dus weinig licht) gemaakt te worden, volledig in tegenlicht (de baanverlichting en de ondergaande zon), vanuit een helikopter (dus werken met statief is niet echt een optie). Als kers op de taart valt in deze periode het uur van zonsondergang min of meer gelijk met de drukke avondspits voor het luchtverkeer, dus alles moet snel gebeuren om de overlast voor commercieel vliegverkeer te beperken (het is uiteraard voor discussie vatbaar of "onze" helikopter op dat moment ook geen commercieel verkeer is...). Het mag dan ook duidelijk zijn waar ik de laatste tijd (onder andere) mee bezig was. Alles dient zo goed mogelijk voorbereid te zijn: offertes aanvragen en vergelijken, vergunningen aanvragen, timing opstellen, contracten maken, zorgen voor het nodige materiaal, locatie verkennen,... Kortom, allemaal dingen die snel gezegd zijn, maar waar snel veel tijd in kruipt. Intussen is er een datum vastgelegd (die hou ik voorlopig lekker voor mezelf en de klant) en wordt de laatste hand gelegd aan het papierwerk. Tussen de bedrijven door heb ik geprobeerd om hier en daar wat videobeelden te maken, dus als ik ooit eens 5 minuten (of liefst langer) tijd heb om een en ander te monteren, mogen jullie hier een videofilmpje verwachten met het verloop van deze opdracht.

Daar hou ik het bij voor vandaag. Het is nu dringend tijd voor een gebed... aan de weergoden... voor aangenaam en kalm najaarsweer op de dag van de fotoshoot....

Roeland.

Motivatie

Gisteren was er nog eens een bijeenkomst van de Beroepsvereniging voor Fotografen. Deze keer werden we ontvangen in de studio van Nancy en Bernard te Aartselaar. Een schitterende ruimte trouwens: ruim en perfect uitgerust. Ik was trouwens aangenaam verrast te horen dat Nancy vroeger als stewardess werkte voor Sabena, terwijl ze nu fulltime bezig is met fotografie. Van carrièrewissel gesproken...

Na een hapje en drankje werd er overgegaan tot de orde van de dag (avond): Claude Eeckhout begon zijn uiteenzetting over websites en blogs. Hij gaf tips over gebruiksvriendelijkheid en Search Engine Optimisation (of "hoe scoor ik beter in Google"). Aangezien ik zelf mijn webdesign doe, was ik me al wel bewust van veel dingen, maar het blijft toch altijd interessant alles nog eens even bevestigd te krijgen. Wat me trouwens opviel was dat veel dingen neerkomen op persoonlijke voorkeur en prioriteiten. Zoals bij veel dingen, is er ook in webdesign volgens mij een groot verschil tussen theorie en praktijk. Voor een gebruiksvriendelijke navigatie bijvoorbeeld zijn er inderdaad sommige regels die je best in acht neemt, maar soms zijn die in strijd met het uitzicht dat je wil bekomen. Een persoonlijke keuze dus. Claude had trouwens vooraf de tijd genomen al onze websites te "inspecteren", wat wel interessant was. In mijn geval had hij blijkbaar problemen met het inladen van de kleine indexfoto's van mijn portfolio. Ik was hierover zeer verwonderd want ik heb dit zelf nog nooit gemerkt, hoewel ik in alle bescheidenheid mag zeggen dat ik mijn website vaak controleer, op verschillende systemen en browsers. Bernard nam onmiddellijk de proef op de som en op zijn systeem bleek er geen probleem. Bij deze dus: mensen die ook problemen ondervinden op mijn website, gelieve me even een berichtje te sturen met de browser die je gebruikt en het exacte probleem. Ik wil dit uiteraard oplossen, maar aangezien ik het probleem niet kan reproduceren hier...

Claude kreeg wel even tegenwind bij zijn bewering dat een blog best dagelijks geupdate wordt. De bloggers onder ons weten dat zelfs een wekelijkse update soms moeilijk is (waarvan deze blog het levende bewijs is de laatste tijd, schaam schaam schaam), dus een dagelijkse update leek ons echt wel een utopie. We zijn natuurlijk in de eerste plaats fotografen en geen 'beroepsbloggers', dus ergens blijft het schipperen met de tijd. Wat niet wegneemt natuurlijk dat we ons terdege bewust zijn van het belang van website en blog voor onze zaak. Wat mij betreft kan de mening van Claude wel gezien worden als een schop onder...het onderste deel van mijn rug, vandaar dan ook deze "morning after"-update...

Volgende keer probeer ik weer braafjes te zorgen voor een artikeltje met foto's erbij, zoals het van een flinke fotograaf verwacht wordt ;-)

Je kapoen, Roeland. (Toegegeven: beetje vroeg voor een nieuwjaarsbrief)