Vakantie

Even een heel korte mededeling: wij gunnen onszelf twee weken vakantie! En dat werd tijd ook want we zijn allebei doodop. Het wordt hier dus even rustig op deze blog, maar daarna ben ik er weer. Ik barst trouwens al van de ideeën, dus na deze welverdiende rustperiode zal ik er weer in vliegen als nooit tevoren!

Tot gauw!

Baby Lara

Afgelopen zondag had ik niet alleen een toffe ontmoeting met Lieve en haar leuke gezin, maar ook een heel toffe fotoshoot. Hoewel zoonlief Jarne en zijn kleine zus Lara echte engeltjes zijn, werd het me toch weer duidelijk dat we het hier razend druk (nog drukker) zullen krijgen zodra ons poekiewoekie babytje er is! De logistieke molen begint hier dan ook stilaan op gang te komen: winkels en websites worden druk afgeschuimd op zoek naar babyspullen en de voorbereidingen voor de kinderkamer zijn volop aan de gang (bedankt papa voor de hulp!). Over die laatste (ver)bouw(ings)werken volgt later trouwens meer.

Wat de technische kant van de shoot afgelopen zondag betreft: de foto bovenaan werd gemaakt met een flitsje en doorflitsparaplu (of hoe dat ook mag heten in correct Nederlands) links van de camera. De foto's hiernaast en onderaan werden gemaakt in natuurlijk daglicht (buiten was het bewolkt) dat door de grote ramen naar binnen viel. In Lightroom werd achteraf de verzadiging van de kleuren wat omlaag gehaald en omgezet naar zwart/wit (behalve de kleurfoto's uiteraard, mwahahaha). De gekleurde vlekken in de foto hiernaast zijn trouwens afkomstig van het (oh zo schattige) speelgoed boven Lara's bedje. De foto werd genomen met volle diafragma-opening om dit speelgoed zo onscherp mogelijk te houden. Lara was op dat moment niet zo vrolijk meer (de decibels begonnen op te lopen) dus het vergde wat geduld om haar gezichtje enigszinds zichtbaar op de foto te krijgen. Met het gezicht van ondergetekende vlak boven je bed is dit trouwens volstrekt normaal...

Voor nu wil ik nog even dit kwijt: Lieve, je hebt schatten van kinderen en vooral kleine Lara heeft mijn hart gestolen! Bedankt voor de toffe fotoshoot en je gezellige ontvangst, het was de rit naar Bornem zeker waard!


Genoeg voor vandaag, tot binnenkort!

Nieuwe Nikon: D90!

Even een snel nieuwtje tussendoor: Nikon kondigt een nieuwe reflexcamera aan: de D90. Nikon richt zich hiermee op de betere amateurs. Enkele specificaties:

• 12,3 megapixels


• D-movie functie


• Lage ruis-niveau's in hogere ISO waarden


• 11 scherpstelpunten


• 3 inch LCS scherm


• 4,5 beelden per seconde


• GPS tagging


• Gezichtsherkenning

Opvallend is de mogelijkheid om filmpjes te maken met de camera (resolutie 1280x720 pixels). Samen met een ruim assortiment aan lenzen is dit een grote troef voor creatievelingen die zich ook aan bewegend beeld willen wagen.

Ook de gezichtsherkenning is een handige feature, althans volgens mij. Vooral als je veel portretten en groepsfoto's maakt: de camera zoomt automatisch in op het gezicht zodat je snel kan controleren op 'gesloten ogen'.

Voor een uitgebreide lijst met kenmerken en meer uitleg ga je best kijken op de website van Nikon. Over de beschikbaarheid heb ik nog niets kunnen terugvinden....

Misschien alvast een voorschotje vragen aan de Kerstman of Snieklaas?

Toeval

Zoals ieder zichzelf serieus nemend fotograaf, bestaat een deel van mijn tijdsbesteding erin om het werk van andere fotografen te bekijken. Het geeft me inspiratie en ideeën, maar ook technisch leer ik ervan bij. Hoewel ik om naar foto's te kijken nog het liefst van al met mijn neus in de boeken steek, gebeurt het echter veel vaker dat ik (niet in het minst om financiële redenen) het internet afsurf op zoek naar foto-ideeën. Het internet is hiervoor dan ook een zeer geschikt medium: goedkoop en snel de hele wereld binnen handbereik. Een website als Flickr is voor mij wat dat betreft een geschenk van de goden. Duizenden fotografen (pro zowel als amateur) stellen er hun werk tentoon en er wordt in honderden forums gediscusieerd over de meest uiteenlopende onderwerpen. Geweldig dus.

Hoe meer ik echter kijk naar anderen hun foto's, hoe vaker het me opvalt dat mensen dikwijls los van elkaar, op totaal verschillende momenten en plaatsen, dezelfde onderwerpen op dezelfde manier vastleggen. Helemaal fascinerend wordt het als je tussen het werk van anderen plots een foto tegenkomt waarvan je zegt: "Hey, ik heb net hetzelfde beeld gemaakt ooit". Sommigen vinden dat misschien afbreuk doen aan originaliteit, maar ik blijf het altijd zeer merkwaardig vinden. Onderstaande voorbeelden kostten me helemaal geen moeite om te vinden en zijn dus maar een greep uit waarschijnlijk tientallen toevallige gelijkenissen.

Bovenstaande foto maakte ik in februari op Big Island, Hawaii. Het is één van de honderden uitzichten langs een mijlenlange kustlijn van het eiland. We stopten op een vrijwel willekeurige plaats om van het uitzicht te genieten (het weer was minder...) en ik maakte bovenstaande foto. Enkele weken geleden kwam ik deze foto tegen in een Flickr-groep over Hawaii. Hij werd gemaakt in andere weersomstandigheden op een compleet ander moment, maar de gelijkenissen zijn opvallend: compositie en kadrage, en zelfs de locatie moet vrijwel identiek geweest zijn.

Voor wie nog niet overtuigd is nog een tweede voorbeeld. De foto hiernaast maakte ik op dezelfde reis in Hawaii in Pearl Harbour, in het memorial gewijd aan het schip USS Arizona dat daar ooit ten onder ging. Enkele weken geleden echter maakte Amerikaans landschaps- en natuurfotograaf Moose Peterson (voor wie ik trouwens alleen maar vol respect het hoofd kan buigen) deze foto's. Hoewel compositie en kadrage wat afwijken, vond ik de gelijkenissen ook hier weer treffend.

Trouwens, ik ben helemaal niet de enige wie dit al opgevallen is, want bij het grasduinen in de archieven van de blog van Chase Jarvis, vond ik ook bij hem een artikel over net hetzelfde fenomeen.

Niet dat ik hier nu vanalles achter ga zoeken of bijgelovig van wordt, maar ik vind het gewoon fascinerend hoe totaal verschillende mensen, vreemden voor mekaar, vaak dezelfde visuele ideeën kunnen ontwikkelen, volledig onafhankelijk van mekaar.

En dan zeggen dat er mensen zijn die niet in het toeval geloven...

Goedkoop hotel...of zoiets.

Vandaag bewijs ik dat de artikels hier niet altijd over foto's of fotografie moeten gaan, en ook niet altijd grote gebeurtenissen moeten aankondigen.

Hoewel de vakantieperiode al ver gevorderd is, zijn er denk ik best nog veel mensen die nog moeten vertrekken naar verre of minder verre oorden (inclusief ondergetekende). Voor hen die het maximum uit hun budget willen halen (inclusief ondergetekende) EN avontuurlijk aangelegd zijn (hier haakt ondergetekende af) is de site www.sleepinginairports.com zeker het bekijken waard. Ik kwam er toevallig op terecht en hoewel ik hoegenaamd niet de ambitie heb om te gaan "crashen" in een luchthaven voor een nachtje (let op de woordspeling: crashen - luchthaven, heb ik lang over nagedacht...), toch was het op zijn zachtst uitgedrukt amusante lectuur. Ik moet toegeven dat enig leedvermaak me niet vreemd is, dus sommige horrorverhalen over allerhande insecten of hardhandig security-personeel vond ik echt de max. Trouwens, ik vond op de website heel weinig info over ons eigen Zaventem, dus mensen die hun eigen bed moe zijn (woordspeling: bed - moe) kunnen altijd het gratis-overnachten-potentieel gaan beoordelen van ons eigen Zoavelentem... Ik ben alvast heel benieuwd, maar distancieer me uiteraard geheel van alle mogelijke negatieve gevolgen.

Oh ja: geen actiecommité willen oprichten als je er de slaap niet kan vatten wegens lawaaihinder (hoewel dat gezien de DHL-verhuis naar Leipzig misschien nog meevalt?), het is en blijft een luchthaven, remember? Een verwittigd man...

C u

Newlyweds

Zaterdag 16 augustus was "onze dag". Zonder al te veel ophef zijn we om 11 uur getrouwd in het stadhuis van Leuven. Vooraf werd er thuis een glas gedronken en verzameld voor de mensen die niet thuis zijn in Leuven (vooral mijn familie dus). Van daaruit ging het dan in bescheiden kolonne naar het stadhuis. Daar ontmoetten we de familie van Liesbeth zodat we samen de ceremonie op het gemeentehuis konden bijwonen. Bij het buitenkomen werden we op de Grote Markt nog aangenaam verrast door Moni, Katrien en Inge die trouwens nog een opdracht in petto hadden. We moesten een hart uitknippen uit een spandoek en daarna moest ik Liesbeth door het hart dragen. Mijn eerste reactie was: "Gelukkig dat ik dat niet op voorhand wist, ik zou het besterven van de stress waarschijnlijk". Aangezien ik alles behalve een "stoere rambo" ben, was ik dan ook heel blij dat dit vlot verliep zonder ongelukken. Dit alles onder het toeschouwend oog van tientallen voorbijgangers natuurlijk. De foto's van onze fotograaf Paul en enkele aanwezige collega's hebben jullie alvast nog tegoed.

Van het stadhuis gingen we dan naar restaurant Entre Nous in de Naamsestraat voor een gezellig etentje met de naaste familie. Ook daar was ons uitgangspunt: bescheiden maar gezellig. We zijn achteraf gezien heel blij dat we ons gevoel gevolgd hebben en de hele dag ingevuld hebben op onze manier zonder ons te laten leiden door tradities en publieke opinie. Kortom, alles verliep heel rustig maar in het aangename gezelschap van familie en enkele naaste vrienden. We hebben dan ook helemaal geen spijt dat we niet gekozen hebben voor een traditioneel avondfeest met veel genodigden. Onze kaars was namelijk zo goed als uit toen we in de late namiddag thuiskwamen.

Dat laatste had misschien alles te maken met het onverwachtse initiatief van Moni en Udo de avond voordien. We kregen vrijdagavond rond zes uur namelijk telefoon van Moni om te zeggen dat we niet mochten eten en dat we een half uurtje later zouden worden opgepikt. Liesbeth vertrok dan later met Moni en enkele "buikdansvriendinnen" naar het Chesscafé, Udo en ik zakten of naar een restaurant op de Oude Markt. Ook hier weer geen wilde excessen, maar een rustig en gezellig etentje. Uiteraard werd het dan toch weer later dan voorzien eer we in ons bed lagen. Moni en Udo: bij deze nog eens bedankt voor jullie verrassingen en voor de gezellige avond! Uiteraard ook voor de hele familie, Dimi, Naomi en Paul: dikke merci voor de gezellige dag en jullie hulp en steun!

Al bij al dus een heel geslaagd weekend dat we uiteraard niet snel zullen vergeten. Nu gaan we allebei nog twee weken aan het werk en dan vertrekken we naar Frankrijk voor twee weken welverdiende rust. Mijn surfpak hangt in ieder geval al klaar...


Tot slot voor de volledigheid nog over bijgevoegde foto's. Allebei werden ze belicht met een Metz MZ54 reportageflits op een statiefje, voorzien van een witte paraplu. Als ik me niet vergis, werd er geflitst op 1/4e flitskracht. Sluitertijd was 1/250 om het omgevingslicht zoveel mogelijk uit te schakelen, ISO 100 voor dezelfde reden.

Tot de volgende!

Inspiratie

Ik heb het hier al eerder gehad over Chase Jarvis, een Amerikaans fotograaf die me mateloos intrigeert. Niet alleen vanwege de schitterende fotografie, maar gewoon om de manier waarop hij bezig is met zijn zaak. Wat marketing en profilering betreft heeft hij ideeën waar veel mensen van kunnen leren. Dat is trouwens iets wat me al vaker opgevallen is: Amerikanen, of toch minstens de Amerikaanse fotografen die mij interesseren, zijn geboren "businessmen". Veel mensen hoor je beweren dat de Amerikanen altijd vriendelijk zijn maar oppervlakkig of "shallow". Geen idee of dat waar is of niet, maar zichzelf verkopen kunnen ze in elk geval. Ik vind dat dat vaak in contrast staat tegen onze Belgische bescheidenheid. Net daarom probeer ik deze Amerikaanse collega's hun visie te begrijpen, in de hoop geregeld iets van hen te kunnen opsteken. Hieronder vind je een video van een lezing die Chase Jarvis gaf bij Photoshelter. Het filmpje loopt maar liefst een uur, dus neem eerst een drankje en wat popcorn. Vergeet ook zeker je notaboekje niet!

Mensen voor wie fotografie maar matig interessant is, kunnen best passen want ze kunnen hun tijd waarschijnlijk beter gebruiken...

Trouwens, het ding is wel in het Engels, maar dat zou je wel gemerkt hebben.

Officiële mededeling

Onder de noemer "grote aankondigingen" kan het volgende zeker tellen. Hoewel het waarschijnlijk altijd wijs is om wat nieuws achter de hand te houden voor inspiratieloze tijden, kan ik nu echt niet langer zwijgen: Liesbeth en ik verwachten een baby! De meesten van jullie wisten dat waarschijnlijk al, maar laat het bij deze dan officieel zijn. Of het een surfertje of een buikdanseresje zal zijn weten we nog niet, daarvoor is het nog net een weekje (of twee) te vroeg. Wel weten we dat na ongeveer 16 weken alles ok is met de kleine poekiewoekie.

Ook al zal het nog even duren eer de kleine Van de Velde er is, hij of zij zal in elk geval niet cameraschuw geboren worden! Er zullen vanaf nu dan ook geregeld foto's en artikels verschijnen hier waarmee ik jullie op de hoogte zal houden van alle ontwikkelingen. Uiteraard was dit heugelijke nieuws dan ook één van de redenen waarom ik begonnen ben met deze blog.

En wie weet wordt 'yours truly' in een niet zo heel verre toekomst nog gespecialiseerd kinderfotograaf...

Wordt vast en zeker vervolgd!

Nieuwe ideeën

Na een recente afspraak met An en Gijs, wiens huwelijk ik onlangs fotografeerde, heb ik heel wat nagedacht (en dus wakker gelegen) over presentatie en aanlevering van foto's. Uiteraard is voor een huwelijksreportage het album nog altijd hoofdzaak. Met een album heeft de klant een perfect afgewerkte en stijlvolle manier om de foto's aan vrienden en familie te tonen. Met de 'digitale revolutie' van de laatste jaren, gaan de mogelijkheden vandaag echter veel verder dan dat. Foto's worden gemaild naar familie, er worden diashows gepresenteerd op TV of PC of een selectie van foto's wordt getoond in een digitale fotolijst. Als jonge fotograaf vind ik het mijn plicht om zoveel mogelijk gebruik te maken van dit soort nieuwe technologie en zo de mensen tegemoet te komen in hun 'moderne wensen'.

Tot nu toe bood ik aan een trouwkoppel, om even bij het voorbeeld van een huwelijksreportage te blijven, altijd een cd aan met de foto's in lage resolutie, om makkelijk aan vrienden en familie te tonen. Daarnaast werden diezelfde foto's, of een selectie daarvan, op een deel van mijn website gezet waarop de klant kan inloggen. Een mooi begin natuurlijk, maar de laatste weken heb ik meer en meer het gevoel gekregen dat dit beter kan, veel beter. Wie loopt er bijvoorbeeld graag constant rond met een cd op zak? En mijn webruimte is jammer genoeg beperkt, zodat het in drukkere periodes vaak schipperen is tussen welke beelden online blijven en welke niet... Genoeg ruimte voor verbetering dus.

Hoewel enkele van mijn ideeën nog concrete vorm moeten krijgen, wil ik toch al een tipje van de sluier oplichten . Waarom bijvoorbeeld zouden digitale foto's altijd op een cd moeten geleverd worden aan de klant? USB geheugensticks kosten tegenwoordig minder dan ooit, dus waarom ze niet gebruiken om foto's aan de klant te geven? Ze zijn klein en licht en dus ideaal om altijd mee te nemen naar familie die graag de foto's zouden bekijken. Dit idee kan trouwens nog verder gaan. Ik loop zelf bijvoorbeeld rond met een selectie van mijn favoriete foto's op mijn GSM. Waarom zouden mijn klanten dit dan niet kunnen? Toegegeven, niet elke telefoon kan dit aan op dit moment, maar ook die evolutie gaat sneller dan ooit tevoren. In de nabije toekomst is de kans groot dat iedereen foto's kijkt op zijn mobiele telefoon. Voor MP3 spelers geldt overigens juist hetzelfde, denk maar aan de hippe iPod en recentere iPhone. Waarom dergelijke toestellen niet aanbieden aan klanten, als pakket samen met een album? Als de nood voor het 'mobiel' bekijken van de foto's kleiner wordt, houdt de klant er in elk geval een MP3 speler aan over.

Ook het probleem van de beperkte webruimte kan makkelijk opgelost worden. Waarom zou ik me beperken tot het tijdelijk aanbieden van een kleine selectie van foto's, terwijl er tientallen zogeheten 'networking sites' beschikbaar zijn, waarop gratis tientallen foto's kunnen getoond worden. Denk maar aan Facebook, Myspace of Flickr om er maar enkele te noemen. An en Gijs zullen dan ook als eersten kunnen genieten van hun persoonlijke fotopagina's op Flickr. Ik zet alle foto's op hun pagina, en zelf kunnen ze simpelweg aanklikken welke foto's door iedereen kunnen gezien worden en welke niet. Zo kan ook de familie in het buitenland altijd meegenieten van de foto's. Van een 'win - win situatie' gesproken: de klant heeft de foto's altijd en overal online beschikbaar en mijn webruimte blijft beschikbaar voor de hoofdzaak waar ze voor bedoeld is: het tonen van mijn portfolio.


Dit zijn uiteraard maar enkele van de vele mogelijkheden waar ik de laatste tijd aan loop te denken. Sommige dingen lijken misschien ver gezocht of vreemd, maar waarom zouden we ons verzetten tegen een evolutie die onvermijdelijk is? Fotografie is meer dan ooit digitaal vandaag de dag, dus ik vind dat het mijn taak is als fotograaf om hierin mee te gaan, of meer nog, om hierop vooruit te lopen. De afgedrukte foto's en 'klassieke' albums, zullen uiteraard nog lang bestaan, maar ik zal in ieder geval mijn best doen om daarnaast nieuwe presentatievormen aan te bieden waar mogelijk.

Mensen die nu denken dat het allemaal veel te ver gezocht is en nergens voor nodig, kan ik alleen maar zeggen: fotografie draait in de eerste plaats rond creativiteit. Vanaf nu hoop ik die creatieve lijn door te trekken naar alle facetten van mijn fotografie, en dus ook in presentatie en marketing!

Om af te sluiten: An en Gijs, nogmaals dikke proficiat met jullie huwelijk! Tot binnenkort!

Nieuwe GSM

In een vorig artikel was al een foto te zien die ik maakte met mijn telefoon (10 jaar geleden betekende deze uitspraak gegarandeerd psychiatrie), maar aangezien ik zodanig weg ben van het toestel, misschien toch een woordje uitleg. Het feit dat mijn vorig toestel stilaan de geest begon te geven was deze keer niet de enige reden om in de buidel te tasten. Onder het motto "een goeie fotograaf heeft ALTIJD een fototoestel bij", wou ik deze keer een GSM met een behoorlijke camera ingebouwd. Nu weet ik ook wel dat gelijk welke camera-telefoon niet kan tippen aan een deftig fototoestel wat beeldkwaliteit betreft, maar ik moet wel toegeven dat de technologie tegenwoordig echt wel ver staat. De motivatie van mijn aankoop lag daar dan ook: een 5 megapixel sensor en een Carl Zeiss lens! Uiteraard is het dynamisch bereik van zo een sensor redelijk beperkt en mag je geen haarscherpe beelden verwachten van een lensje zo groot als een vingernagel, maar om wat snelle kiekjes te maken voor pakweg een weblog, is de kwaliteit, lijkt mij, meer dan voldoende.

Kortom, vanaf nu heb ik ALTIJD een camera bij de hand. Niet alleen een camera trouwens, maar ook radio, MP 3 speler, agenda, videocamera, spelcomputer, GPS (ja hoor: GPS), internetverbinding,... Gewoon ongelooflijk wat die dingen kunnen tegenwoordig. Laat ons dus duidelijk zijn: het ideale speelgoed voor de grootsten(?) onder ons...

Gezien mijn niet te stuiten enthousiasme over het apparaat, vond ik het dan ook niets meer dan mijn plicht om het ding op een behoorlijke manier te fotograferen. Hierboven dus het resultaat. De foto is niet helemaal gelijk ik hem wou, dus later doe ik dit zeker nog eens over. Deze vond ik echter wel dicht genoeg bij het gewenste eindresultaat om hem hier te publiceren. Wat zou ik graag verbeterd zien aan de foto: de toetsen van het toestel zijn vind ik niet mooi belicht en de bovenrand moet meer afsteken tegen de achtergrond. Dit laatste is trouwens wel min of meer het geval in het originele beeld, maar door de jpeg-compressie in de kleine foto hier is dit verloren gegaan blijkbaar. Maar het blijft dus een reden voor mij om niet 100% vrede te nemen met deze foto.

Mensen die geen boodschap hebben aan hoe ik deze foto maakte, kunnen met een gerust hart het volgende overslaan, want hier volgt de toelichting bij de foto. De telefoon staat op een zwart stuk stof op een tafel. Ja inderdaad, een stuk stof en geen glasplaat! De reflectie werd achteraf in Photoshop toegevoegd. Normaal zou ik wel met een glasplaat gewerkt hebben, maar veel van mijn studio-attributen zijn op dit moment niet toegankelijk wegens verbouwingen aan onze zolder, dus ik moest hier wat improviseren. Ook tegen de achtergrond hangt een zwart stuk stof. Het apparaat werd zo goed mogelijk ontdaan van stof en vingerafdrukken, je zou verschieten hoeveel minuscule stofjes zich laten zien op dergelijke foto's! Dan de belichting. Voor een dergelijk effect is 'subtiel' volgens mij de boodschap, dus ik koos voor gereflecteerd licht in plaats van direct licht. Zowel links als rechts van het toestel, schuin vooraan, staat een stukje wit karton, net buiten het beeld. Op elk stukje karton werd een flits gericht. Het licht van de flitsjes werd met een snoot (een soort van buis die het licht in een bepaalde richting stuurt) tot een heel nauwe straal omgevormd, om te voorkomen dat direct licht naast het karton zou komen en in de lens viel. Het licht werd dan door het karton gereflecteerd naar de GSM. Doordat het licht weerkaatst werd (gebounced), werd het veel zachter en diffuser, en werd de reflectie in het toestel veranderd in een dun lijntje in plaats van een helder puntje. De randen van het toestel werden zo subtiel afgetekend tegen de achtergrond. De flitsen die ik gebruikte zijn trouwens gewone 'speedlights', de flitsers die je normaal gewoon op je camera zet. Ze zijn klein en compact in vergelijking met de grote studioflitsen, waardoor ze makkelijker te gebruiken zijn om kleinere voorwerpen uit te lichten. Bijkomend voordeel is ook dat je alle toebehoren makkelijk zelf kan maken uit karton en dergelijke (snoots, grids, gobo's,...) want de flitsjes worden niet (of toch niet zo gauw) warm, zijn kleiner en makkelijker om dingen aan te bevestigen (velcro, tape,...). Door de sluitertijd van de camera zo snel mogelijk te houden (1/250e, de maximum synchronisatietijd van de Fuji S5), werd het omgevingslicht buiten spel gezet (achter mij zat een raam waar daglicht door naar binnen viel).

Later ongetwijfeld meer over materiaal en techniek!