Nieuwe GSM

In een vorig artikel was al een foto te zien die ik maakte met mijn telefoon (10 jaar geleden betekende deze uitspraak gegarandeerd psychiatrie), maar aangezien ik zodanig weg ben van het toestel, misschien toch een woordje uitleg. Het feit dat mijn vorig toestel stilaan de geest begon te geven was deze keer niet de enige reden om in de buidel te tasten. Onder het motto "een goeie fotograaf heeft ALTIJD een fototoestel bij", wou ik deze keer een GSM met een behoorlijke camera ingebouwd. Nu weet ik ook wel dat gelijk welke camera-telefoon niet kan tippen aan een deftig fototoestel wat beeldkwaliteit betreft, maar ik moet wel toegeven dat de technologie tegenwoordig echt wel ver staat. De motivatie van mijn aankoop lag daar dan ook: een 5 megapixel sensor en een Carl Zeiss lens! Uiteraard is het dynamisch bereik van zo een sensor redelijk beperkt en mag je geen haarscherpe beelden verwachten van een lensje zo groot als een vingernagel, maar om wat snelle kiekjes te maken voor pakweg een weblog, is de kwaliteit, lijkt mij, meer dan voldoende.

Kortom, vanaf nu heb ik ALTIJD een camera bij de hand. Niet alleen een camera trouwens, maar ook radio, MP 3 speler, agenda, videocamera, spelcomputer, GPS (ja hoor: GPS), internetverbinding,... Gewoon ongelooflijk wat die dingen kunnen tegenwoordig. Laat ons dus duidelijk zijn: het ideale speelgoed voor de grootsten(?) onder ons...

Gezien mijn niet te stuiten enthousiasme over het apparaat, vond ik het dan ook niets meer dan mijn plicht om het ding op een behoorlijke manier te fotograferen. Hierboven dus het resultaat. De foto is niet helemaal gelijk ik hem wou, dus later doe ik dit zeker nog eens over. Deze vond ik echter wel dicht genoeg bij het gewenste eindresultaat om hem hier te publiceren. Wat zou ik graag verbeterd zien aan de foto: de toetsen van het toestel zijn vind ik niet mooi belicht en de bovenrand moet meer afsteken tegen de achtergrond. Dit laatste is trouwens wel min of meer het geval in het originele beeld, maar door de jpeg-compressie in de kleine foto hier is dit verloren gegaan blijkbaar. Maar het blijft dus een reden voor mij om niet 100% vrede te nemen met deze foto.

Mensen die geen boodschap hebben aan hoe ik deze foto maakte, kunnen met een gerust hart het volgende overslaan, want hier volgt de toelichting bij de foto. De telefoon staat op een zwart stuk stof op een tafel. Ja inderdaad, een stuk stof en geen glasplaat! De reflectie werd achteraf in Photoshop toegevoegd. Normaal zou ik wel met een glasplaat gewerkt hebben, maar veel van mijn studio-attributen zijn op dit moment niet toegankelijk wegens verbouwingen aan onze zolder, dus ik moest hier wat improviseren. Ook tegen de achtergrond hangt een zwart stuk stof. Het apparaat werd zo goed mogelijk ontdaan van stof en vingerafdrukken, je zou verschieten hoeveel minuscule stofjes zich laten zien op dergelijke foto's! Dan de belichting. Voor een dergelijk effect is 'subtiel' volgens mij de boodschap, dus ik koos voor gereflecteerd licht in plaats van direct licht. Zowel links als rechts van het toestel, schuin vooraan, staat een stukje wit karton, net buiten het beeld. Op elk stukje karton werd een flits gericht. Het licht van de flitsjes werd met een snoot (een soort van buis die het licht in een bepaalde richting stuurt) tot een heel nauwe straal omgevormd, om te voorkomen dat direct licht naast het karton zou komen en in de lens viel. Het licht werd dan door het karton gereflecteerd naar de GSM. Doordat het licht weerkaatst werd (gebounced), werd het veel zachter en diffuser, en werd de reflectie in het toestel veranderd in een dun lijntje in plaats van een helder puntje. De randen van het toestel werden zo subtiel afgetekend tegen de achtergrond. De flitsen die ik gebruikte zijn trouwens gewone 'speedlights', de flitsers die je normaal gewoon op je camera zet. Ze zijn klein en compact in vergelijking met de grote studioflitsen, waardoor ze makkelijker te gebruiken zijn om kleinere voorwerpen uit te lichten. Bijkomend voordeel is ook dat je alle toebehoren makkelijk zelf kan maken uit karton en dergelijke (snoots, grids, gobo's,...) want de flitsjes worden niet (of toch niet zo gauw) warm, zijn kleiner en makkelijker om dingen aan te bevestigen (velcro, tape,...). Door de sluitertijd van de camera zo snel mogelijk te houden (1/250e, de maximum synchronisatietijd van de Fuji S5), werd het omgevingslicht buiten spel gezet (achter mij zat een raam waar daglicht door naar binnen viel).

Later ongetwijfeld meer over materiaal en techniek!