Hey,
Ik ben Corneel, zoon van papa Roeland en mama Liesbeth. Iedereen denkt dat ik enkel maar kan liggen en schreien, maar das best wat overdreven. Schreien en krijsen doe ik helemaal niet vaak en ik heb al heel wat meer in mijn mars dan gewoon maar liggen en lief wezen. Ik heb papa enkele dingen ingefluisterd die hij zeker moet vermelden op zijn blog. Het moet maar es gedaan zijn met te denken dat "die plattekes niks doen en kunnen". Hier is wat ik na slechts een weekje op de wereld al heel goed kan:
Snuitjes trekken:
In grote mensen hun vingers (en neuzen) knijpen:
Zonnebankjes pakken, hoewel ik daar intussen ook wel genoeg van heb, ik blijf liefst nog even roze zoals het hoort voor mensjes van mijn leeftijd:
Lui achterover liggen tussen al mijn speelgoed, in een veel te groot kostuum want mama en papa vinden me denk ik schattiger zo (wacht maar):
Oh ja, voor ik het vergeet, papa laat weten dat de eerste "postnatale" fotoreportages alweer gepland zijn na zijn tien daagjes verlof ter ere van mij. Dat betekent dat hier weldra weer berichtjes zullen te lezen zijn die "niet-Corneel-gerelateerd" zijn. Net nu ik van al die aandacht begon te genieten...
Tot binnenkort,
Kabouter Corneel.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten